ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​សម័យ​ខាងក្រោយ​មក​ ​ខ្ញុំ​ព្រោះ​នឿយណាយ​ ​ចាក​បីតិ​ផង​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​ឧបេក្ខា​ផង​ ​មានសតិ​ ​និង​សម្បជញ្ញៈ​ផង​ ​សោយសុខ​ ​ដោយ​នាមកាយ​ផង​ ​ព្រះ​អរិយៈ​ទាំងឡាយ​ ​តែង​សរសើរ​នូវ​បុគ្គល​ ​ដែល​បាន​នូវ​តតិយជ្ឈាន​នោះ​ថា​ ​ប្រកបដោយ​ឧប​បេ​ក្ខា​ ​មានស្មារតី​ ​ជា​អ្នកមាន​ធម៌​ ​ជា​គ្រឿង​នៅជា​សុខ​ ​ដូច្នេះ​ ​ព្រោះ​តតិយជ្ឈាន​ ​ឯណា​ ​ក៏​ដល់​នូវ​តតិយជ្ឈាន​នោះ​ ​ហើយ​សម្រេចសម្រាន្ត​នៅ​ ​ដោយ​ឥរិយាបថ​ ​ទាំង​ ​ ​ ​៤​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នកផង​គេ​និយាយចំ​ពោះ​សាវក​ឯណា​។​បេ​។​ ​សម្រេច​នូវ​អភិញ្ញា​ធំ​ ​។​ ​
 [​១៦០​]​ ​គេ​តែង​និយាយ​ថា​ ​ចតុត្ថជ្ឈាន​ ​ៗ​ ​ចតុត្ថជ្ឈាន​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ព្រោះ​លះបង់​ ​នូវ​សុខ​ផង​ ​លះបង់​នូវ​ទុក្ខ​ផង​ ​មាន​សោមនស្ស​ ​និង​ទោមនស្ស​អស់​ទៅ​ ​ក្នុង​កាលមុន​ផង​ ​ក៏​ដល់​នូវ​ចតុត្ថជ្ឈាន​ ​ជា​ធម្មជាត​មាន​អារម្មណ៍​មិនមែន​ជា​ទុក្ខ​ ​មិនមែន​ជា​សុខ​ ​មានសតិ​ ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៣៦ | បន្ទាប់
ID: 636850795499605989
ទៅកាន់ទំព័រ៖