ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

​អរិយ​សាវក​នេះ​ ​ប្លែក​ចាក​បុថុជ្ជន​ ​នេះ​ជា​សេចក្តី​វិសេស​ ​របស់​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​ជា​អ្នក​ឈ្លាសវៃ​។​ ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ជាទី​ប្រាថ្នា​ ​រមែង​មិន​ញាំញី​ចិត្ត​ ​របស់​អរិយ​សាវក​ ​ដែល​មានធម៌​បាន​ពិចារណា​ហើយ​ ​ជា​ពហុស្សូត​ ​ឃើញច្បាស់​នូវ​លោក​នេះ​ ​និង​លោកខាងមុខ​បាន​ ​កាលបើ​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​មិន​ប្រាថ្នា​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​មិន​កំចាត់​បង់​នូវ​ចិត្តបាន​។​ ​អរិយ​សាវក​ ​អ្នក​ដល់​នូវ​ត្រើយ​នៃ​ភព​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​សន្តិបទ​ ​ប្រាសចាក​ធូលី​ ​គឺ​កិលេស​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​សោក​ ​ឈ្មោះថា​ដឹង​ដោយ​ប្រពៃ​ ​ព្រោះ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ក្តី​ ​មិន​ត្រេកអរ​ក្តី​ ​នៃ​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​ព្រោះ​កំចាត់​បង់​ក្តី​ ​ព្រោះ​ដល់​នូវ​កិរិយា​តាំងនៅ​មិនបាន​ក្តី​ ​ក៏​ពុំមែន​ឡើយ​ ​។​ ​ចប់​ ​សូត្រ​ ​ទី៦​។​