ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

 ​[​១៨​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកដឹងខ្លួន​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ជា​អ្នកធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ដឹងខ្លួន​ ​ក្នុង​កាល​ដើរទៅ​ខាងមុខ​ ​និង​ថយក្រោយ​ ​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ដឹងខ្លួន​ ​ក្នុង​កាល​ក្រឡេក​មើលទៅ​ខាងមុខ​ ​និង​កាល​ក្រឡេក​មើលទៅ​ទិស​ផ្សេង​ ​ៗ​ ​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ដឹងខ្លួន​ ​ក្នុង​ការ​បត់​អវយវៈ​ចូល​ ​និង​លា​អវយវៈ​ចេញ​ ​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ដឹងខ្លួន​ ​ក្នុង​ការប្រើ​ប្រាស់​សង្ឃាដី​ ​បាត្រ​ ​និង​ចីពរ​ ​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ដឹងខ្លួន​ ​ក្នុង​ការ​បរិភោគភោជន​ ​និង​ផឹកទឹក​ ​ទំពាស៊ី​ខាទ​នីយៈ​ ​ជញ្ជាប់​ ​(​នូវ​ភេសជ្ជៈ​ ​មាន​សប្បិ​ ​ជាដើម​)​ ​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ដឹងខ្លួន​ ​ក្នុង​ការ​បន្ទោបង់​ ​នូវ​ឧច្ចារៈ​បស្សាវៈ​ ​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ដឹងខ្លួន​ ​ក្នុង​ការ​ដើរ​ ​ឈរ​ ​អង្គុយ​ ​ដេក​ ​ភ្ញាក់​ឡើង​ ​និយាយ​ ​និង​ស្ងៀម​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ដឹងខ្លួន​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​មានស្មារតី​ដឹងខ្លួន​ ​គប្បី​រង់ចាំ​នូវ​កាល​ដ៏​សមគួរ​ ​នេះ​ជា​អនុសាសនី​ ​គឺ​ពាក្យ​ប្រៀនប្រដៅ​ ​របស់​តថាគត​ ​ចំពោះ​អ្នក​ទាំងឡាយ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៦ | បន្ទាប់
ID: 636850416488287781
ទៅកាន់ទំព័រ៖