ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

 ​[​១៧៥​]​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​សក្ក​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​ព្រមទាំង​ទេវតា​ ​៥០០អង្គ​ ​ចូល​ទៅ​រក​ ​ព្រះ​មហាមោគ្គល្លាន​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ ​ក៏​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​មហាមោគ្គល្លាន​ ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ហើយ​ឋិតនៅ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​។​ ​លុះ​សក្ក​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​ឋិត​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​ទើប​ព្រះ​មហាមោគ្គល្លាន​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​និយាយ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​ការ​ប្រកប​ព្រម​ ​ដោយ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​កម្រើក​ ​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​ថា​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​អង្គ​នោះ​។​ ​បេ​។​ ​ជា​សាស្តា​នៃ​ទេវតា​ ​និង​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​ជា​ព្រះពុទ្ធ​ ​លែង​វិល​មកកាន់​ភព​ថ្មីទៀត​ ​ជា​ការ​ប្រពៃ​ណាស់​។​ ​បពិត្រ​ទេវា​និ​មិន្ទ​ ​សត្វ​ពួក​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ព្រោះហេតុតែ​ប្រកប​ព្រម​ ​ដោយ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​មិន​កម្រើក​ ​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​ហើយ​ ​លុះ​បែកធ្លាយ​ ​រាងកាយ​ស្លាប់​ទៅ​ ​តែង​កើត​ក្នុង​សុគតិ​សួគ៌​ ​ទេវលោក​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​សត្វ​ទាំងនោះ​ ​រមែង​បាន​នូវ​របស់​ជា​ទិព្វ​ដទៃ​ ​ដោយ​ឋានៈ​ ​ទាំង​ ​១០​ ​យ៉ាង​ ​គឺ​អាយុ​ជា​ទិព្វ​ ​១​។​ ​បេ​។​ ​ផោដ្ឋព្វៈ​ជា​ទិព្វ​ ​១​។​ ​បពិត្រ​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​ការ​ប្រកប​ព្រម​ ​ដោយ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​មិន​កម្រើក​ ​ក្នុង​ព្រះធម៌​ ​ជា​ការ​ប្រពៃ​ណាស់​។​ ​បេ​។​ ​បពិត្រ​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៦៣ | បន្ទាប់
ID: 636850805552030954
ទៅកាន់ទំព័រ៖