ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

 ​[​១៩​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មានស្មារតី​ ​ជា​អ្នកដឹងខ្លួន​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​ប្រមាទ​ ​មាន​ព្យាយាម​ដុត​កំ​ដៅ​កិលេស​ ​មានចិត្ត​បញ្ជូន​ទៅកាន់​ព្រះនិព្វាន​ ​នៅ​គ្រប់​ឥរិយាបថ​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​បើ​សុខវេទនា​កើតឡើង​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​ដឹង​ច្បាស់​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​សុខវេទនា​ ​កើតឡើង​ដល់​អាត្មាអញ​ ​សុខវេទនា​នោះ​ឯង​ ​អាស្រ័យ​នូវ​ ​(​បច្ច័យ​)​ ​មិនមែន​មិន​អាស្រ័យ​នូវ​ ​(​បច្ច័យ​)​ ​ទេ​ ​អាស្រ័យ​នូវ​ ​(​បច្ច័យ​)​ ​អ្វី​ ​អាស្រ័យ​នូវ​កាយ​នេះឯង​ ​ឯ​កាយ​នេះ​សោត​ ​ជា​របស់​មិន​ទៀង​ ​បច្ច័យ​តាក់តែង​ឡើង​ ​អាស្រ័យ​ ​(​បច្ច័យ​ ​)​ ​ទើប​កើតឡើង​ ​សុខវេទនា​ ​ដែល​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​កាយ​ ​ជា​របស់​មិន​ទៀង​ ​បច្ច័យ​តាក់តែង​ឡើង​ ​អាស្រ័យ​ ​(​បច្ច័យ​ ​)​ ​ទើប​កើតឡើង​ ​នឹង​មាន​សេចក្តី​ទៀងទាត់​មក​អំពី​ណា​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​ពិចារណា​ឃើញ​ ​នូវ​សេចក្តី​មិន​ទៀង​ ​ពិចារណា​ឃើញ​ ​នូវ​សេចក្តី​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​ពិចារណា​ឃើញ​ ​នូវ​ការប្រាសចាក​តម្រេក​ ​ពិចារណា​ឃើញ​ ​នូវ​សេចក្តី​រលត់​ ​ពិចារណា​ឃើញ​ ​នូវ​ការ​លះបង់​ចោល​ ​ជាប្រក្រតី​ ​ក្នុង​កាយ​ផង​ ​ក្នុង​សុខវេទនា​ផង​ ​គ្រប់​ឥរិយាបថ​ ​ទាំង​ ​៤​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៧ | បន្ទាប់
ID: 636850416682408884
ទៅកាន់ទំព័រ៖