ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

 ​[​១៨៧​]​ ​គ្រានោះ​ ​ចិត្ត​គហបតី​ ​ត្រេកអរ​អនុមោទនា​ ​នឹង​ភាសិត​ ​របស់​ព្រះ​ឥសិ​ទត្ត​ ​ដ៏​មាន​អាយុ​ហើយ​ ​ក៏​ញុំាង​ពួក​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ ​ឲ្យ​ឆាន់​ឆ្អែត​ស្កប់ស្កល់​ ​ដោយ​ខាទនីយ​ភោជនីយាហារ​ ​ដ៏​ឧត្តម​ ​ដោយដៃ​នៃ​ខ្លួន​។​ ​លុះ​ពួក​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ឆាន់​រួច​ ​លែង​លូក​ព្រះហស្ត​ ​ទៅ​ក្នុង​បាត្រ​ទៀតហើយ​ ​ក៏​ក្រោក​ចាក​អាសនៈ​ ​ហើយ​ចៀសចេញ​ទៅ​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះ​ថេរៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ពោល​ទៅ​នឹង​ព្រះ​ឥសិ​ទត្ត​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ឥសិ​ទត្ត​ ​ប្រស្នា​នុ៎ះ​ ​ប្រាកដ​ដល់​លោក​ ​ដោយ​ប្រពៃ​ហើយ​ ​ប្រស្នា​នុ៎ះ​ ​មិន​ប្រាកដ​ដល់​ខ្ញុំ​ទេ​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ឥសិ​ទត្ត​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​កាលណាបើ​មាន​ប្រស្នា​ ​មាន​សភាព​ដូច្នេះ​ ​មកដល់​ដោយ​ប្រការ​ដទៃ​ ​លោក​គប្បី​ទទួល​សំដែង​ប្រស្នា​នោះ​ ​។​ ​ ​ចប់​សូត្រ​ទី​ ​២​ ​។​
 [​១៨៨​]​ ​សម័យមួយ​ ​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ច្រើន​រូប​ ​គង់នៅ​ក្នុង​វត្ត​អម្ពា​ដក​វន​ ​នា​ដង​ព្រៃ​មច្ឆិ​កា​។​ ​គ្រានោះ​ ​ចិត្ត​គហបតី​ ​ចូល​ទៅ​រក​ពួក​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៨២ | បន្ទាប់
ID: 636850810317403518
ទៅកាន់ទំព័រ៖