ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

 ​[​១៩៩​]​ ​គ្រានោះ​ ​ចិត្ត​គហបតី​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ភិក្ខុ​ឯណា​ ​ថ្មី​ជាងគេបង្អស់​ ​ក្នុង​ភិក្ខុសង្ឃ​នេះ​ ​អានុភាព​នៃ​ឫទ្ធិ​មាន​សភាព​ដូច្នេះ​ ​នេះ​ជា​របស់​ភិក្ខុ​នោះ​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះ​មហ​កៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​ទៅដល់​អារាម​ហើយ​ ​ក៏​ពោល​ទៅ​នឹង​ព្រះ​ថេរៈ​ ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​ថេរៈ​ដ៏​ចំរើន​ ​ប៉ុណ្ណេះ​ល្មម​ហើយ​ឬនៅ​ ​ព្រះ​ថេរៈ​ក៏​ពោល​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​មហ​កៈ​ ​ប៉ុណ្ណេះ​ល្មម​ហើយ​ ​ម្នាល​អាវុសោ​មហ​កៈ​ ​ធ្វើ​ប៉ុណ្ណេះ​ចុះ​ ​ម្នាល​អាវុសោ​មហ​កៈ​ ​បូជា​ប៉ុណ្ណេះ​ហើយ​។​ ​គ្រានោះ​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ ​ក៏បាន​ទៅដល់​វត្ត​រៀងខ្លួន​ ​ឯ​ព្រះ​មហ​កៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ក៏បាន​ទៅដល់​វត្ត​របស់​ខ្លួន​ដែរ​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ចិត្ត​គហបតី​ ​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះ​មហ​កៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​មហ​កៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ហើយ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ ​លុះ​ចិត្ត​គហបតី​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​ក៏​ពោល​ទៅ​នឹង​ព្រះ​មហ​កៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​លោក​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​ព្រះ​មហ​កៈ​ជា​ម្ចាស់​ ​សំដែង​នូវ​ឥទ្ធិ​បាដិហារ្យ​ ​ជា​ធម៌​របស់​មនុស្ស​ ​ដ៏​លើសលុប​ ​ដល់​ខ្ញុំ​ព្រះករុណា​ ​ឲ្យ​ទាន​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​ចូរ​អ្នក​
ថយ | ទំព័រទី ១៩៣ | បន្ទាប់
ID: 636850812791625035
ទៅកាន់ទំព័រ៖