ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

​មានការ​ដុសខាត់​ ​បំបាត់​ក្លិនអាក្រក់​ ​និង​គក់ច្របាច់​ ​បែកធ្លាយ​ខ្ចាត់ខ្ចាយ​ទៅជាធម្មតា​។​ ​បពិត្រ​ព្រះករុណា​ដ៏​ចំរើន​ ​រាគៈ​ ​ជា​ទុក្ខ​ ​ទោសៈ​ជា​ទុក្ខ​ ​មោហៈ​ជា​ទុក្ខ​ ​ឯស​ភាវៈ​មាន​រាគៈ​ ​ជាដើម​នោះ​ ​ភិក្ខុ​ជា​ព្រះ​ខីណាស្រព​ ​បាន​លះបង់​ហើយ​ ​បាន​គាស់រំលើង​ឫសគល់​ហើយ​ ​បាន​ធ្វើឲ្យ​នៅសល់​តែ​ទីនៅ​ ​ដូចជា​ទីនៅ​នៃ​ដើមត្នោត​ ​បាន​ធ្វើឲ្យ​លែង​មាន​បែបភាព​ ​ជាស​ភាវៈ​មិនកើត​ឡើង​តទៅ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ភិក្ខុ​ជា​ព្រះ​ខីណាស្រព​ ​ទើប​ហៅថា​ ​មិន​មានទុក្ខ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះករុណា​ដ៏​ចំរើន​ ​ពាក្យ​ថា​ ​មិនដល់​នូវ​សេចក្តី​ទុក្ខ​នេះ​ ​ជា​ឈ្មោះ​ ​នៃ​ព្រះអរហន្ត​។​ ​បពិត្រ​ព្រះករុណា​ដ៏​ចំរើន​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ខ្សែ​នេះ​ ​ជា​ឈ្មោះ​នៃ​តណ្ហា​ ​ឯ​តណ្ហា​នោះ​ឯង​ ​ភិក្ខុ​ជា​ព្រះ​ខីណាស្រព​ ​បាន​លះបង់​ហើយ​ ​បាន​គាស់រំលើង​ឫសគល់​អស់ហើយ​ ​បាន​ធ្វើឲ្យ​នៅសល់​តែ​ទីនៅ​ ​ដូចជា​ទីនៅ​នៃ​ដើមត្នោត​ ​បាន​ធ្វើឲ្យ​លែង​មាន​បែបភាព​ ​ជាស​ភាវៈ​មិនកើត​ឡើង​តទៅ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ភិក្ខុ​ជា​ព្រះ​ខីណាស្រព​ ​ទើប​ហៅថា​ ​មាន​ខ្សែ​ដាច់​ហើយ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះករុណា​ដ៏​ចំរើន​ ​រាគៈ​ជា​ចំណង​ ​ទោសៈ​ជា​ចំណង​ ​មោហៈ​ ​ជា​ចំណង​ ​រាគៈ​ជាដើម​នោះ​ ​ភិក្ខុ​ជា​ព្រះ​ខីណាស្រព​ ​បាន​លះបង់​ហើយ​ ​បាន​គាស់រំលើង​ឫសគល់​ហើយ​ ​បាន​ធ្វើឲ្យ​នៅសល់​តែ​ទីនៅ​ ​ដូចជា​ទីនៅ​នៃ​ដើមត្នោត​ ​បាន​ធ្វើឲ្យ​លែង​មាន​
ថយ | ទំព័រទី ១៩៧ | បន្ទាប់
ID: 636850814057247425
ទៅកាន់ទំព័រ៖