ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

​រមែង​សោយ​អ​ទុ​ក្ខម​សុខវេទនា​ ​តែ​ជា​អ្នក​មិន​ប្រកបដោយ​កិលេស​ ​ទើប​សោយ​នូវ​វេទនា​នោះ​ផង​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​កាល​សោយ​នូវ​ទុក្ខវេទនា​ ​មាន​កាយ​ជាទីបំផុត​ ​(​ស្ទើរនឹង​ស្លាប់​ខ្លួន​)​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​សោយ​នូវ​វេទនា​ ​មាន​កាយ​ជាទីបំផុត​ ​កាល​សោយ​នូវ​វេទនា​ ​មានជីវិត​ជាទីបំផុត​ ​(​ស្ទើរនឹង​អស់ជីវិត​)​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​សោយ​នូវ​វេទនា​ ​មានជីវិត​ជាទីបំផុត​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​លុះ​បែកធ្លាយ​រាងកាយ​ ​បន្ទាប់​អំពី​ការ​អស់ជីវិត​ទៅ​ ​ការ​សោយ​នូវ​វេទនា​ទាំងពួង​ ​ដែល​អាត្មាអញ​ ​មិនបាន​ត្រេកអរ​ហើយ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​នឹង​មាន​សេចក្តី​ត្រជាក់​។​
 [​២៣​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដូច​ប្រទីប​ប្រេង​ ​គប្បី​ឆេះ​ឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ប្រេង​ ​និង​ប្រឆេះ​ ​ប្រទីប​ប្រេង​នោះ​ ​មិន​មាន​អាហារ​ ​គប្បី​រលត់​ទៅ​ ​ក៏​ព្រោះ​អស់​ទៅ​ ​នៃ​ប្រេង​ ​និង​ប្រឆេះ​នោះ​ឯង​ ​មាន​ឧបមា​យ៉ាងណា​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្តី​ឧបមេយ្យ​ ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ​ ​ភិក្ខុ​ ​កាលបើ​សោយ​ ​នូវ​វេទនា​ ​មាន​កាយ​ជាទីបំផុត​ ​ក៏​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​សោយ​នូវ​វេទនា​ ​មាន​កាយ​ជាទីបំផុត​ ​កាល​សោយ​នូវ​វេទនា​មានជីវិត​ ​ជាទីបំផុត​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​សោយ​នូវ​ទុក្ខវេទនា​ ​មានជីវិត​ជាទីបំផុត​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២១ | បន្ទាប់
ID: 636850417533487563
ទៅកាន់ទំព័រ៖