ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

ប្រស្នា​ ​១​(​១​)​ ​ឧទ្ទេស​ ​១​(​២​)​ ​វេយ្យាករណ៍​ ​១​(​៣​)​ ​ប្រស្នា​ ​២​ ​ឧទ្ទេស​ ​២​ ​វេយ្យាករណ៍​ ​២​ ​ប្រស្នា​ ​៣​ ​ឧទ្ទេស​ ​៣​ ​វេយ្យាករណ៍​ ​៣​ ​ប្រស្នា​ ​៤​ ​ឧទ្ទេស​ ​៤​ ​វេយ្យាករណ៍​ ​៤​ ​ប្រស្នា​ ​៥​ ​ឧទ្ទេស​ ​៥​ ​វេយ្យាករណ៍​ ​៥​ ​ប្រស្នា​ ​៦​ ​ឧទ្ទេស​ ​៦​ ​វេយ្យាករណ៍​ ​៦​ ​ប្រស្នា​ ​៧​ ​ឧទ្ទេស​ ​៧​ ​វេយ្យាករណ៍​ ​៧​ ​ប្រស្នា​ ​៨​ ​ឧទ្ទេស​ ​៨​ ​វេយ្យាករណ៍​ ​៨​ ​ប្រស្នា​ ​៩​ ​ឧទ្ទេស​ ​៩​ ​វេយ្យាករណ៍​ ​៩​ ​ប្រស្នា​ ​១០​ ​ឧទ្ទេស​ ​១០​ ​វេយ្យាករណ៍​ ​១០​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ចិត្ត​គហបតី​ ​សួរ​ប្រស្នា​ ​ទាំង​ ​១០​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ធម៌​នេះ​ ​ចំពោះ​និគ្គណ្ឋ​នាដ​បុត្ត​រួចហើយ​ ​ក៏​ក្រោក​ចាក​អាសនៈ​ ​ចេញទៅ​។​ ​ចប់​ ​សូត្រ​ ​ទី៨​ ​។​
 [​២២២​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​អ​ចេ​លក​ស្សប​ ​ជា​សំឡាញ់​ ​កាល​នៅជា​គ្រហស្ថ​ពីដើម​ ​របស់​ចិត្ត​គហបតី​ ​បាន​មកដល់​ដង​ព្រៃ​មច្ឆិ​កា​។​ ​ចិត្ត​គហបតី​ ​បានឮ​ដំណឹង​ថា​ ​អ​ចេ​លក​ស្សប​ ​ជា​សំឡាញ់​កាល​នៅជា​គ្រហស្ថ​ពីដើម​ ​របស់​យើង​ ​បាន​មកដល់​ដង​ព្រៃ​មច្ឆិ​កា​ហើយ​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​
​(​១​)​ ​ផ្លូវ​របស់​ប្រស្នា​តែ១​ ​គឺ​ការស្វែងរក​ប្រស្នា​តែ១​។​ ​(​២​)​ ​ការ​សួរ​នូវ​ប្រស្នា​តែ១​ ​ដូច​ពាក្យសួរ​ថា​ ​អ្វី​ដែល​មានតែ១​ ​ឬ​សួរ​ថា​ ​១​ ​មិនដែល​មាន២​ ​គឺ​អ្វី​។​។​ ​(​៣​)​ ​ការ​ដោះស្រាយ​ ​នូវ​ប្រស្នា​តែ១​ ​ដូច​ពាក្យ​ថា​ ​សត្វ​ទាំងពួង​ ​រស់នៅ​ដោយ​អាហារ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២១៥ | បន្ទាប់
ID: 636850843435317754
ទៅកាន់ទំព័រ៖