ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

 ​[​២២៥​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ចិត្ត​គហបតី​មាន​អាពាធ​ ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ឈឺធ្ងន់​។​ ​គ្រានោះ​ ​ពួក​ទេវតា​ច្រើន​ ​គឺ​ ​អារាម​ទេវតា​(​១​)​ ​វនទេវតា​(​២​)​ ​រុក្ខទេវតា​(​៣​)​ ​និង​ពួក​ទេវតា​ ​ដែល​នៅ​អាស្រ័យ​ឰដ៏​ស្មៅ​ ​និង​ដើមឈើ​សម្រាប់​ធ្វើថ្នាំ​ ​មកស​មា​គម​ប្រជុំ​គ្នា​ហើយ​ ​ក៏​ពោល​ទៅ​នឹង​ចិត្ត​គហបតី​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​អ្នក​ចូរ​តាំង​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​គប្បី​បាន​ជា​ស្តេច​ចក្រពត្តិ​ ​ក្នុង​កាល​ជា​អនាគត​ចុះ​។​ ​កាលបើ​ពួក​ទេវតា​ ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ ​ចិត្ត​គហបតី​ ​ក៏​ពោលតប​ ​ទៅ​នឹង​ពួក​អារាម​ទេវតា​ ​វនទេវតា​ ​រុក្ខទេវតា​ ​និង​ពួក​ទេវតា​ ​ដែល​នៅ​អាស្រ័យ​ឰដ៏​ស្មៅ​ ​និង​ដើមឈើ​សម្រាប់​ធ្វើថ្នាំ​ ​(​ទាំងនោះ​)​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​របស់​នោះ​ ​មិន​ទៀង​ទេ​ ​របស់​នោះ​មិ​ ​ន​ឋិតឋេរ​ទេ​ ​បុគ្គល​ត្រូវតែ​លះបង់​របស់​នោះ​ទៅ​ ​(​កាន់​បរលោក​)​។​
​(​១​)​ ​ទេវតា​ ​ដែល​អាស្រ័យ​នៅ​ឰដ៏​សួន​ឈើ​មាន​ផ្កា​ ​សួរ​ឈើ​មាន​ផ្លែ​។​ ​(​២​)​ ​ទេវតា​ ​ដែល​អាស្រ័យ​នៅ​ឰដ៏​ដងព្រៃ​។​ ​(​៣​)​ ​ទេវតា​ ​ដែល​អាស្រ័យ​ឰដ៏​ដើមឈើ​ធំ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២២១ | បន្ទាប់
ID: 636850844790845286
ទៅកាន់ទំព័រ៖