ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

 ​[​២៩​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដូច​ប្រទីប​ប្រេង​ ​គប្បី​ឆេះ​ឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​ប្រេង​និង​ប្រឆេះ​ ​ប្រទីប​ប្រេង​នោះ​ ​មិន​មាន​អាហារ​ ​គប្បី​រលត់​ទៅ​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​ប្រេង​ ​និង​ប្រឆេះ​នោះ​ឯង​ ​មាន​ឧបមា​ ​យ៉ាងណា​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្តី​ឧបមេយ្យ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ​ ​ភិក្ខុ​កាល​សោយ​នូវ​វេទនា​ ​មាន​កាយ​ជាទីបំផុត​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​សោយ​នូវ​វេទនា​ ​មាន​កាយ​ជាទីបំផុត​ ​កាល​សោយ​នូវ​វេទនា​ ​មានជីវិត​ជាទីបំផុត​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​សោយ​នូវ​វេទនា​ ​មានជីវិត​ជាទីបំផុត​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​លុះ​ទម្លាយ​រាងកាយ​ ​បន្ទាប់​អំពី​ការ​អស់ជីវិត​ទៅ​ ​ការ​សោយ​នូវ​វេទនា​ទាំងពួង​ ​ដែល​អ​ត្មា​អញ​ ​មិនបាន​ត្រេកអរ​ហើយ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ ​នឹង​មាន​សេចក្តី​ត្រជាក់​។​ ​ ​ចប់​ ​សូត្រ​ ​ទី៨​។​
 ​[​៣០​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​វេទនា​ ​៣​ ​យ៉ាងនេះ​ ​មិន​ទៀង​ ​ដែល​បច្ច័យ​តាក់តែង​ ​ឡើង​ ​អាស្រ័យ​បច្ច័យ​ ​ទើប​កើតឡើង​ ​មានការ​អស់​ទៅជាធម្មតា​ ​មានការ​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​ជា​ធម្មតា​ ​មានការ​ប្រាសចាក​តម្រេក​ ​ជា​ធម្មតា​ ​មានការ​រលត់​ទៅ​ ​ជា​ធម្មតា​។​ ​វេទនា​ ​៣​ ​យ៉ាង​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​គឺ​សុខវេទនា​ ​១​ ​ទុក្ខវេទនា​ ​១​ ​អ​ទុ​ក្ខម​សុខវេទនា​ ​១​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៦ | បន្ទាប់
ID: 636850418603268751
ទៅកាន់ទំព័រ៖