ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

​លុះ​បា​ដ​លិយ​គាម​ណី​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​បានឮ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ចេះ​មាយា​ ​(​កលឧបាយ​)​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ពួក​ជន​ឯណា​ជា​អ្នកពោល​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ចេះ​មាយា​ដូច្នេះ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ជន​ទាំងនោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ជា​អ្នកពោល​តាម​ពាក្យ​ ​ដែល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ត្រាស់​ហើយ​ផង​ ​មិនមែន​ពោល​បង្កាច់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ដោយ​ពាក្យ​មិន​ពិត​ផង​ ​ពោល​នូវ​ធម៌​ ​សមគួរ​ដល់​ធម៌​ផង​ ​លំអាន​ពាក្យ​តូច​ធំ​ណាមួយ​ ​ជា​ពាក្យ​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​មិនដល់​នូវ​ហេតុ​គួរ​តិះដៀល​ទេ​ឬ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ឯខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​មិនមែន​ជា​អ្នក​ចង់​ពោល​បង្កាច់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ទេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​គាម​ណី​ ​ពួក​ជន​ឯណា​ពោល​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ចេះ​មាយា​ដូច្នេះ​។​ ​ជន​ទាំងនោះ​ ​ឈ្មោះថា​ពោល​តាម​ពាក្យ​ ​ដែល​តថាគត​ពោល​ហើយ​ផង​ ​មិនមែន​ពោល​បង្កាច់​តថាគត​ ​ដោយ​ពាក្យ​មិន​ពិត​ផង​ ​ពោល​នូវ​ធម៌​ ​សមគួរ​ដល់​ធម៌​ផង​ ​លំអាន​ពាក្យ​តូច​ធំ​ណាមួយ​ ​ជា​ពាក្យ​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​មិនដល់​នូវ​ហេតុ​គួរ​តិះដៀល​ទេ​។​ ​យីអើ​ ​យើង​មិន​ជឿ​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​សោះ​ ​ឥឡូវ​ឮ​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ចេះ​មាយា​ពិតមែនហើយ​។​ ​យីអើ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣០៧ | បន្ទាប់
ID: 636850865213713407
ទៅកាន់ទំព័រ៖