ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

​បើ​ពាក្យ​របស់​សាស្តា​ដ៏​ចំរើន​នោះ​ ​ជា​ពាក្យសច្ចៈ​ ​ដោយហេតុ​មិន​ខុស​នឹង​អញ​ ​ឥឡូវ​អញ​មិន​បៀតបៀន​សត្វ​ណាមួយ​ដែល​មាន​សេចក្តី​តក់ស្លុត​ ​ឬមិន​មាន​សេចក្តី​តក់ស្លុត​ទេ​ ​អញ​ក៏បាន​ឈ្មោះថា​ ​ជា​អ្នក​កាន់​យក​ ​នូវ​ជ័យជំនះ​ទាំងពីរ​យ៉ាង​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​គឺថា​ ​អញ​បាន​សង្រួមកាយ​ ​សង្រួម​វាចា​ ​សង្រួមចិត្ត​ហើយ​ ​លុះ​បែកធ្លាយ​រាងកាយ​ស្លាប់​ទៅ​ ​អញ​នឹង​ទៅ​កើត​ ​ក្នុង​សុគតិ​សួគ៌​ ​ទេវលោក​។​ ​បាមោជ្ជៈ​ ​(​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ទន់​)​ ​ក៏​កើតឡើង​ ​ដល់​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​កាលបើ​មា​នបាមោ​ជ្ជៈ​ហើយ​ ​បីតិ​ ​(​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ខ្លាំង​)​ ​ក៏​កើតឡើង​ ​កាលបើ​មានចិត្ត​ប្រកបដោយ​បីតិ​ ​កាយ​ក៏​ស្ងប់​ ​លុះ​មាន​កាយ​ស្ងប់​ហើយ​ ​រមែង​សោយសុខ​ ​ចិត្ត​របស់​អរិយ​សាវក​ ​ដែល​មាន​សុខ​ ​រមែង​ដំ​កល់​មាំ​។​ ​ម្នាល​គាម​ណី​ ​នេះឯង​ហៅថា​ ​ធម្ម​សមាធិ​។​ ​បើ​អ្នក​បានចិត្ត​សមាធិ​ ​ក្នុង​ធម្ម​សមាធិ​នោះ​ ​អ្នក​មុខ​ជា​លះបង់​សេចក្តី​សង្ស័យ​នេះ​ចេញ​បាន​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣៣០ | បន្ទាប់
ID: 636850870257451893
ទៅកាន់ទំព័រ៖