ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ព្រះ​អនុ​រា​ធ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​គង់​ក្នុង​អារញ្ញ​កុដិកា​ ​(​កុដិ​តូច​តាំងនៅ​ក្នុង​ព្រៃ​)​ ​ជិត​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ពួ​ក​បរិ​ព្វា​ជ​ក​ ​ជា​អន្យតិរ្ថិយ​ច្រើន​គ្នា​ ​ចូល​សំដៅ​ទៅ​រក​ព្រះ​អនុ​រា​ធ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​ធ្វើ​សេចក្តី​រីករាយ​ ​ជាមួយនឹង​ព្រះ​អនុ​រា​ធ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​លុះ​បញ្ចប់​ពាក្យ​ ​ដែល​គួរ​រីករាយ​ ​និង​ពាក្យ​ដែល​គួរ​រឭក​ហើយ​ ​ក៏​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​។​ ​លុះ​បរិ​ព្វា​ជ​ក​ ​ជា​អន្យតិរ្ថិយ​ទាំងនោះ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​ទើប​និយាយ​នឹង​ព្រះ​អនុ​រា​ធ​ដ៏​មាន​អាយុ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​អនុ​រា​ធ​ ​សត្វ​ឯណា​ ​ជា​បុរស​ដ៏​ឧត្តម​ ​ជា​បុរស​ដ៏​ប្រសើរ​ក្រៃលែង​ ​ដល់​នូវ​ចំណែក​នៃ​គុណ​ ​ដ៏​ក្រៃលែង​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​កាល​បញ្ញត្ត​ ​ក៏​បញ្ញត្ត​នូវ​សត្វ​នោះ​ ​ក្នុង​ហេតុ​ទាំង​ ​៤​ ​នេះ​ ​គឺថា​ ​សត្វ​ស្លាប់​ទៅ​ ​កើត​ទៀត​ ​១​ ​សត្វ​ស្លាប់​ទៅ​មិនកើត​ទៀត​ ​១​ ​សត្វ​ស្លាប់​ទៅ​ ​មិនកើត​ទៀត​ខ្លះ​ក៏​មាន​ ​មិនកើត​ទៀត​ខ្លះ​ក៏​មាន​ ​១​ ​សត្វ​ស្លាប់​ទៅ​ ​កើត​ទៀត​ក៏​មិនមែន​ ​មិនកើត​ទៀត​ក៏​មិនមែន​ ​១​។​ ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៩០ | បន្ទាប់
ID: 636850900748575885
ទៅកាន់ទំព័រ៖