ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

 ​[​៤១៥​]​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះ​សារីបុត្ត​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​និង​ព្រះ​មហា​កោ​ដ្ឋិ​ត​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​នៅក្នុង​ព្រៃ​ឥសិបតន​មិគ​ទាយៈ​ ​ជិត​ក្រុង​ពារាណសី​។​ ​បេ​។​ ​ការ​ដណ្តឹង​សួរ​នោះ​ ​ក៏​កើតឡើង​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ហេតុ​ដូចម្តេច​ហ្ន៎​ ​បច្ច័យ​ដូចម្តេច​ហ្ន៎​ ​ដែល​នាំឲ្យ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​មិន​ទ្រង់ព្យាករ​នូវ​ពាក្យ​នេះ​។​
 [​៤១៦​]​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​កាលបើ​បុគ្គល​មិនដឹង​ ​មិនឃើញ​ ​នូវ​រូប​តាម​សភាវៈ​ពិត​ ​មិនដឹង​ ​មិនឃើញ​ ​នូវ​ហេតុ​ជាទី​កើតឡើង​នៃ​រូប​ ​តាម​សភាវៈ​ពិត​ ​មិនដឹង​ ​មិនឃើញ​ ​នូវ​សេចក្តី​រលត់​ ​នៃ​រូប​តាម​សភាវៈ​ពិត​ ​មិនដឹង​ ​មិនឃើញ​ ​នូវ​បដិបទា​ ​ដើម្បី​ដល់​នូវ​សេចក្តី​រលត់​នៃ​រូប​ ​តាម​សភាវៈ​ពិត​ទេ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​សត្វ​ស្លាប់​ទៅ​ ​កើត​ទៀត​ក៏​មាន​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​សត្វ​ស្លាប់​ទៅ​មិនកើត​ ​ទៀត​ក៏​មាន​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​សត្វ​ស្លាប់​ទៅ​ ​កើត​ទៀត​ខ្លះ​ ​មិនកើត​ទៀត​ខ្លះ​ក៏​មាន​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​សត្វ​ស្លាប់​ទៅ​ ​កើត​ទៀត​ក៏​មិនមែន​ ​មិនកើត​ទៀត​ ​ក៏​មិនមែន​ក៏​មាន​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤០៣ | បន្ទាប់
ID: 636850903733536615
ទៅកាន់ទំព័រ៖