ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦
[៤៣០] គ្រានោះឯង វច្ឆគោត្តបរិព្វាជក ចូលទៅរកព្រះមហាមោគ្គល្លានដ៏មានអាយុ លុះចូលទៅដល់ហើយ ក៏ធ្វើសេចក្តីរីករាយ ជាមួយនឹងព្រះមហាមោគ្គល្លានដ៏មានអាយុ លុះបញ្ចប់ពាក្យ ដែលគួររីករាយ និងពាក្យដែលគួររឭកហើយ ក៏អង្គុយក្នុងទីដ៏សមគួរ។ លុះវច្ឆគោត្តបរិព្វាជក អង្គុយក្នុងទីដ៏សមគួរហើយ បានពោលនឹងព្រះមហាមោគ្គល្លានដ៏មានអាយុ ដូច្នេះថា បពិត្រព្រះមោគ្គល្លានដ៏ចំរើន លោកទៀងឬអ្វីហ្ន៎។ ម្នាលវច្ឆៈ ពាក្យនេះ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ មិនបានទ្រង់ព្យាករថា លោកទៀងដូច្នេះទេ។ ម្នាលអាវុសោមោគ្គល្លានដ៏ចំរើន ចុះលោកមិនទៀងទេ ឬអ្វី។ ម្នាលវច្ឆៈ ពាក្យនេះ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ មិនទ្រង់ព្យាករថា លោកមិនទៀង ដូច្នេះទេ។ បពិត្រព្រះមោគ្គល្លានដ៏ចំរើន លោកមានទីបំផុត ឬអ្វីហ្ន៎។ ម្នាលវច្ឆៈ ពាក្យនេះ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ មិនបានទ្រង់ព្យាករថា លោកមានទីបំផុត ដូច្នេះទេ។ បពិត្រព្រះមោគ្គល្លាន ដ៏ចំរើន ចុះលោកមិនមានទីបំផុតឬអ្វី។ ម្នាលវច្ឆៈ ពាក្យនេះ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ មិនបានទ្រង់ព្យាករថា លោកមិនមានទីបំផុត ដូច្នេះទេ។ បពិត្រព្រះមោគ្គល្លានដ៏ចំរើន ជីវិតនោះ ក៏គឺសរីរៈនោះ ឬអ្វីហ្ន៎។
ID: 636850910743127541
ទៅកាន់ទំព័រ៖