ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

​បាន​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ ​វេទនា​ ​ដូចម្តេច​ ​ ​ហេតុ​ជាទី​កើតឡើង​ ​នៃ​វេទនា​ ​ដូចម្តេច​ ​ការ​រលត់​ទៅ​ ​នៃ​វេទនា​ ​ដូចម្តេច​ ​បដិបទា​ ​ជាហេតុ​ឲ្យ​ដល់​ ​នូវ​ការ​រលត់​ទៅ​ ​នៃ​វេទនា​ ​ដូចម្តេច​ ​អានិសង្ស​ ​នៃ​វេទនា​ ​ដូចម្តេច​ ​ទោស​នៃ​វេទនា​ ​ដូចម្តេច​ ​ការ​រលាស់​ចេញ​ ​នូវ​វេទនា​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​វេទនា​នេះ​ ​មាន​ ​៣​ ​យ៉ាង​ ​គឺ​សុខវេទនា​ ​១​ ​ទុក្ខវេទនា​ ​១​ ​អ​ទុ​ក្ខម​សុខវេទនា​ ​១​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ហៅថា​ ​វេទនា​។​ ​ការ​កើតឡើង​នៃ​វេទនា​ ​ព្រោះ​កើតឡើង​ ​នៃ​ផស្សៈ​ ​ការ​រលត់​ទៅ​ ​នៃ​វេទនា​ ​ព្រោះ​រលត់​ទៅ​ ​នៃ​ផស្សៈ​ ​អដ្ឋង្គិក​មគ្គ​ ​ដ៏​ប្រសើរ​នេះឯង​ ​ជា​បដិបទា​ ​ជាហេតុ​ឲ្យ​ដល់​នូវ​ការ​រលត់​ទៅ​នៃ​វេទនា​។​ ​អដ្ឋង្គិក​មគ្គ​នោះ​ ​គឺ​អ្វីខ្លះ​។​ ​គឺ​សម្មាទិដ្ឋិ​ ​១​។​ ​បេ​។​ ​សម្មាសមាធិ​ ​១​។​ ​សេចក្តី​សុខ​ ​និង​សោមនស្ស​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​វេទនា​ឯណា​ ​នេះ​ជា​អានិសង្ស​នៃ​វេទនា​។​ ​វេទនា​ឯណា​ ​ដែល​មិន​ទៀង​ ​ជា​ទុក្ខ​ ​មាន​សេចក្តី​ប្រែប្រួល​ជា​ធម្មតា​ ​នេះ​ជា​ទោស​នៃ​វេទនា​។​ ​ការ​បន្ទោបង់​នូវ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ការ​លះបង់​ ​នូវ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ក្នុង​វេទនា​ឯណា​ ​នេះ​ជា​ការ​រលាស់​ចេញ​នូវ​វេទនា​ ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៤២ | បន្ទាប់
ID: 636850422472520060
ទៅកាន់ទំព័រ៖