ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៧

 ​[​២៧៤​]​ ​សាវត្ថី​និទាន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​នាគ​ ​អាស្រ័យ​ ​នូវ​សេ្តច​ភ្នំ​ឈ្មោះ​ហិមពាន្ត​ ​ចំរើន​កាយ​ ​បំប៉នកម្លាំង​ ​លុះ​ពួក​នាគ​នោះ​ ​ចំរើន​កាយ​ ​បំប៉នកម្លាំង​ ​ក្នុង​ទីនោះ​ហើយ​ ​ក៏​ចុះទៅ​កាន់​បឹង​តូច​ ​លុះ​ចុះទៅ​កាន់​បឹង​តូច​ហើយ​ ​ក៏​ចុះទៅ​កាន់​បឹងធំ​ ​លុះ​ចុះទៅ​កាន់​បឹងធំ​ហើយ​ ​ក៏​ចុះទៅ​កាន់​ស្ទឹងតូច​ ​លុះ​ចុះទៅ​កាន់​ស្ទឹងតូច​ហើយ​ ​ក៏​ចុះទៅ​កាន់​ស្ទឹងធំ​ ​លុះ​ចុះទៅ​កាន់​ស្ទឹងធំ​ហើយ​ ​ក៏​ចុះទៅ​កាន់​មហាសមុទ្ទ​សាគរ​ ​ពួក​នាគ​នោះ​ក៏​ដល់​នូវ​ការ​ធំធាត់​ឡើង​ ​ដោយ​កាយ​ក្នុង​ទីនោះ​ ​យ៉ាងណាមិញ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​អាស្រ័យ​ ​នូវ​សីល​ ​ឋិតនៅ​ក្នុង​សីល​ ​កាល​ចំរើន​ ​នូវ​មគ្គ​ ​ប្រកបដោយ​អង្គ​ ​៨​ ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ធ្វើឲ្យ​ក្រាស់ក្រែល​ ​នូវ​មគ្គ​ ​ប្រកបដោយ​អង្គ​ ​៨​ ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ទើបដល់​ ​នូវ​ការ​ធំ​ទូលាយ​ឡើង​ ​ក្នុង​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​បាន​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​។​ ​
 [​២៧៥​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ភិក្ខុ​អាស្រ័យ​ ​នូវ​សីល​ ​ឋិតនៅ​ក្នុង​សីល​ ​កាល​ចំរើន​នូវ​មគ្គ​ ​ប្រកបដោយ​អង្គ​ ​៨​ ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ធ្វើឲ្យ​ក្រាស់ក្រែល​ ​នូវ​មគ្គ​ ​ប្រកបដោយ​អង្គ​ ​៨​ ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ទើបដល់​នូវ​ការ​ធំ​ទូលាយ​ឡើង​ ​ក្នុង​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​បាន​ ​តើ​ដោយ​ប្រការ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ចំរើន​ ​នូវ​សម្មាទិដ្ឋិ​ ​ដែល​អាស្រ័យ​ ​នូវ​ការ​ស្ងប់ស្ងាត់​ ​អាស្រ័យ​ ​នូវ​ការប្រាសចាក​តម្រេក​ ​អាស្រ័យ​ ​នូវ​ការ​រលត់​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១២៨ | បន្ទាប់
ID: 636852109742596388
ទៅកាន់ទំព័រ៖