ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៧

​អាស្រ័យ​ ​នូវ​ការប្រាសចាក​តម្រេក​ ​អាស្រ័យ​ ​នូវ​ការ​រលត់​ ​បង្អោន​ទៅ​រក​ការ​លះបង់​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​កាល​ចំរើន​ ​នូវ​មគ្គ​ ​ប្រកបដោយ​អង្គ​ ​៨​ ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ធ្វើឲ្យ​ក្រាស់ក្រែល​ ​នូវ​មគ្គ​ ​ប្រកបដោយ​អង្គ​ ​៨​ ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​រមែង​ញ៉ាំង​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ដ៏​លាមក​ ​ដែល​កើត​ឡើង​ហើយ​ៗ​ ​ឲ្យ​វិនាស​ ​ឲ្យ​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​ក្នុង​ចន្លោះ​ទៅ​បាន​ដោយ​ស្រួល​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​
 [​២៨៨​]​ ​សាវត្ថី​និទាន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នាវា​ដែល​ប្រើប្រាស់​ក្នុង​សមុទ្រ​ ​គេ​ចង​ដោយ​ពួរ​ផ្តៅ​ ​ទម្លាក់​ចុះទៅ​ក្នុងទឹក​ ​អស់៦ខែ​ ​លុះដល់​ហេមន្តរដូវ​ ​ទើប​គេ​លើកឡើង​ ​មកកាន់​ទីគោ​ក​ ​ពួរ​ទាំងនោះ​ ​ដែល​នៅ​ហាលខ្យល់​ ​ហាល​កំ​ដៅ​ថ្ងែ​ ​លុះ​ភ្លៀង​ជោកជាំ​ ​ធ្លាក់​បង្អុរ​មក​ ​ក៏​រមែង​ពុក​ផុយ​ដោយ​ងាយ​ ​យ៉ាងណាមិញ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាល​ភិក្ខុ​ចំរើន​នូវ​មគ្គ​ ​ប្រកបដោយ​អង្គ​ ​៨​ ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ធ្វើឲ្យ​ក្រាស់ក្រែល​ ​នូវ​មគ្គ​ ​ប្រកបដោយ​អង្គ​ ​៨​ ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​សញ្ញោជន​ធម៌​ ​ក៏​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​ស្អុយរលួយ​ទៅ​ ​ដោយ​មិនយឺត​យូរ​ឡើយ​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៣៨ | បន្ទាប់
ID: 636852112062819097
ទៅកាន់ទំព័រ៖