ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៧

 ​[​៤៥៤​]​ ​កាល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ព្រះ​ឧទាយិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​សួរ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ពោជ្ឈង្គ​ទាំង៧​ ​ដែល​ភិក្ខុ​បាន​ចំរើន​ដូចម្តេច​ ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ច្រើន​ដូចម្តេច​ ​ទើប​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​ការ​ចាក់ទម្លុះ​ ​នូវ​ ​(​រាគាទិក្កិលេស​)​។​ ​ម្នាល​ឧទាយិ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ចំរើន​សតិ​សម្ពោ​ជ្ឈង្គ​ ​ដែល​អាស្រ័យ​ ​នូវ​វិវេក​ ​អាស្រ័យ​ ​នូវ​វិ​រាគៈ​ ​អាស្រ័យ​ ​នូវ​និរោធ​ ​ដ៏​ទូលាយ​ធំ​ ​ប្រមាណ​មិនបាន​ ​មិន​មាន​ព្យាបាទ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មានចិត្ត​អប់រំ​ ​ដោយ​សតិ​សម្ពោ​ជ្ឈង្គ​ ​រមែង​ចាក់ទម្លុះ​ទម្លាយ​ ​នូវ​គំនរ​លោភៈ​ ​ដែល​ខ្លួន​មិនទាន់​ចាក់ទម្លុះ​ ​មិនទាន់​ទម្លាយ​ចេញ​ ​រមែង​ចាក់ទម្លុះ​ទម្លាយ​ ​នូវ​គំនរ​ទោសៈ​ ​ដែល​ខ្លួន​មិនទាន់​បាន​ចាក់ទម្លុះ​ ​មិនទាន់​បាន​ទម្លាយ​ចេញ​ ​រមែង​ចាក់ទម្លុះ​ទម្លាយ​ ​នូវ​គំនរ​មោហៈ​ ​ដែល​ខ្លួន​មិនទាន់​បាន​ចាក់ទម្លុះ​ ​មិនទាន់​បាន​ទម្លាយ​ចេញ​។​បេ​។​ ​ភិក្ខុ​ចំរើន​ ​នូវ​ឧបេក្ខា​សម្ពោ​ជ្ឈង្គ​ ​ដែល​អាស្រ័យ​ ​នូវ​វិវេក​ ​អាស្រ័យ​ ​នូវ​វិ​រាគៈ​ ​អាស្រ័យ​ ​នូវ​និរោធ​ ​ដ៏​ទូលាយ​ធំ​ ​ប្រមាណ​មិនបាន​ ​មិន​មាន​ព្យាបាទ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មានចិត្ត​អប់រំ​ ​ដោយ​ឧបេក្ខា​សម្ពោ​ជ្ឈង្គ​ ​រមែង​ចាក់ទម្លុះ​ទម្លាយ​ ​នូវ​គំនរ​លោភៈ​ ​ដែល​ខ្លួន​មិនទាន់​បាន​ចាក់ទម្លុះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២២៦ | បន្ទាប់
ID: 636852149683600883
ទៅកាន់ទំព័រ៖