ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៧

 ​[​៦២៤​]​ ​ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​មក​យ៉ាងនេះ​។​ ​សម័យមួយ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​សម្រេច​ព្រះ​ឥរិយាបថ​លើ​ភ្នំ​គិជ្ឈកូដ​ ​ទៀប​ក្រុង​រាជគ្រឹះ​។​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​អភយ​រាជកុមារ​ស្តេច​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ ​ក៏​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​រួច​គង់​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​។​ ​លុះ​អភយ​រាជកុមារ​ ​គង់​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​ទើប​ទ្រង់​ត្រាស់​សួរ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​
 [​៦២៥​]​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​បូរណ​កស្សប​ ​បាន​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ហេតុបច្ច័យ​ ​នៃ​ការ​មិនដឹង​ ​មិនឃើញ​ ​មិន​មាន​ឡើយ​ ​ការ​មិនដឹង​ ​មិនឃើញ​ ​ឥតមាន​ហេតុ​ ​ឥតមាន​បច្ច័យ​ទេ​។​ ​ហេតុបច្ច័យ​នៃ​ការ​ដឹង​ ​ការ​ឃើញ​ ​មិន​មាន​ឡើយ​ ​ការ​ដឹង​ ​ការ​ឃើញ​ ​ឥតមាន​ហេតុ​ ​ឥតមាន​បច្ច័យ​ទេ​។​ ​ចុះ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ក្នុង​សេចក្តី​នេះ​ ​ថាដូចម្តេច​។​
 [​៦២៦​]​ ​ម្នាល​រាជកុមារ​ ​ហេតុបច្ច័យ​នៃ​ការ​មិនដឹង​ ​មិនឃើញ​ ​រមែង​មាន​ ​ការ​មិនដឹង​ ​មិនឃើញ​ ​រមែង​មានហេតុ​ ​មាន​បច្ច័យ​។​ ​ម្នាល​រាជកុមារ​ ​ហេតុបច្ច័យ​ ​នៃ​ការ​ដឹង​ ​ការ​ឃើញ​ ​មាន​ ​ការ​ដឹង​ ​ការ​ឃើញ​ ​រមែង​មានហេតុ​ ​មាន​បច្ច័យ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣១៦ | បន្ទាប់
ID: 636852181622357675
ទៅកាន់ទំព័រ៖