ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៨

 ​[​២៧៥​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិ​យកើ​ត​ឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ផស្សៈ​ ​ជា​បច្ច័យ​ ​នៃ​សោមនស្ស​វេទនា​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​កាលបើ​មានចិត្ត​រីករាយ​ ​ក៏​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្តរីករាយ​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​សោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​ឯណា​ ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ផស្សៈ​ ​ជា​បច្ច័យ​ ​នៃ​សោមនស្ស​វេទនា​កើតអំពី​ផស្សៈ​នោះ​ ​ដែល​បុគ្គល​បាន​សោយ​ហើយ​ ​សោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​នោះ​ ​ក៏​រលត់​ទៅ​ ​សោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​នោះ​ ​ក៏​ស្ងប់​រម្ងាប់​ទៅ​ ​ព្រោះ​រលត់​ផស្សៈ​ ​ជា​បច្ច័យ​នៃ​សោមនស្ស​វេទនា​នោះ​ឯង​។​
 [​២៧៦​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​ ​រមែង​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ផស្សៈ​ ​ជា​បច្ច័យ​ ​នៃ​ទោមនស្សវេទនា​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​កាលបើ​តូចចិត្ត​ ​ក៏​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកតូច​ចិត្ត​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​ឯណា​ ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ផស្សៈ​ ​ជា​បច្ច័យ​ ​នៃ​ទោមនស្សវេទនា​កើតអំពី​ផស្សៈ​នោះ​ ​ដែល​បុគ្គល​បាន​សោយ​ហើយ​ ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​នោះ​ ​ក៏​រលត់​ទៅ​ ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​នោះ​ ​ក៏​ស្ងប់​រម្ងាប់​ទៅ​ ​ព្រោះ​រលត់​ផស្សៈ​ ​ជា​បច្ច័យ​ ​នៃ​ទោមនស្សវេទនា​នោះ​ឯង​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៧៨ | បន្ទាប់
ID: 636852611169786383
ទៅកាន់ទំព័រ៖