ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៨

 ​[​២៧៧​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ឧបេ​ក្ខិន្ទ្រិ​យកើ​ត​ឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ផស្សៈ​ ​ជា​បច្ច័យ​នៃ​ឧបេក្ខា​វេទនា​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​កាលបើ​មានចិត្ត​ព្រងើយ​ ​ក៏​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​ព្រងើយ​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ឧបេ​ក្ខិន្ទ្រិយ​ឯណា​ ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​ ​នូវ​ផស្សៈ​ ​ជា​បច្ច័យ​ ​នៃ​ឧបេក្ខា​វេទនា​កើតអំពី​ផស្សៈ​នោះ​ ​ដែល​បុគ្គល​បាន​សោយ​ហើយ​ ​ឧបេ​ក្ខិន្ទ្រិយ​នោះ​ ​ក៏​រលត់​ទៅ​ ​ឧបេ​ក្ខិន្ទ្រិយ​នោះ​ ​ក៏​ស្ងប់​រម្ងាប់​ទៅ​ ​ព្រោះ​រលត់​ផស្សៈ​ ​ជា​បច្ច័យ​នៃ​ឧបេក្ខា​វេទនា​នោះ​ឯង​។​
 [​២៧៨​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដូច​ចំហាយ​កើតឡើង​ ​ភ្លើង​រមែង​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​ការ​ពួត​ ​និង​ប្រជុំ​ចុះ​ ​នៃ​ឈើ​ពំនួត​ពីរ​កំណាត់​ ​ចំហាយ​ឯណា​ ​ដែល​កើតឡើង​ ​អំពី​ឈើ​ពំនួត​នោះ​ ​ចំហាយ​នោះ​ ​ក៏​រលត់​ស្ងប់​រម្ងាប់​ទៅ​ ​ព្រោះ​ដាក់​ឈើ​ពំនួត​ទាំងនោះ​ទីទៃ​ពីគ្នា​ ​យ៉ាងណាមិញ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សុ​ខិន្ទ្រិ​យកើ​ត​ឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ផស្សៈ​ ​ជា​បច្ច័យ​នៃ​សុខវេទនា​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​កាលបើ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​សុខ​ ​ក៏​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នក​ដល់​នូវ​សេចក្តី​សុខ​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​សុ​ខិន្ទ្រិយ​ឯណា​ ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ផស្សៈ​ ​ជា​បច្ច័យ​នៃ​ ​សុខវេទនា​ ​កើតអំពី​ផស្សៈ​នោះ​ ​ដែល​បុគ្គល​បាន​សោយ​ហើយ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៧៩ | បន្ទាប់
ID: 636852611403629758
ទៅកាន់ទំព័រ៖