ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៨

 ​[​២៨១​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​ ​រមែង​កើតឡើង​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ជា​អ្នក​មិន​ប្រមាទ​ ​មាន​ព្យាយាម​ ​ដុត​កំ​ដៅ​កិលេស​ ​មានចិត្ត​បញ្ជូន​ទៅកាន់​ព្រះនិព្វាន​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​ដឹង​ច្បាស់​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​នេះ​ ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ដល់​អាត្មាអញ​ ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​នោះ​ឯង​ ​ប្រកបដោយ​និមិត្ត​ ​ប្រកបដោយ​ហេតុ​ ​ប្រកបដោយ​សង្ខារ​ ​ប្រកបដោយ​បច្ច័យ​ ​ឯ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​នោះ​ ​មិន​មាន​និមិត្ត​ ​មិន​មានហេតុ​ ​មិន​មាន​សង្ខារ​ ​មិន​មាន​បច្ច័យ​ ​នឹង​កើតឡើង​ ​ហេតុ​នុ៎ះ​ ​មិន​មាន​ទេ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​ទោ​មនស្សិ​ន្ត្រិយ​ផង​ ​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​ហេតុ​កើតឡើង​ ​នៃ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​ផង​ ​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​ការ​រលត់​ទៅ​ ​នៃ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​ផង​ ​មួយវិញទៀត​ ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​ ​កើតឡើង​ក្នុង​ទី​ឯណា​ ​រមែង​រលត់​ទៅ​ ​ឥតមាន​សេសសល់​ ​ក៏​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​ទីនោះ​ផង​។​ ​ចុះ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​ ​កើតឡើង​ក្នុង​ទី​ដូចម្តេច​ ​ទើប​រលត់​ទៅ​ ​ឥតមាន​សេសសល់​ ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ព្រោះ​ស្ងប់ស្ងាត់​ ​នៃ​វិតក្កៈ​ ​និង​វិចារៈ​ ​រមែង​ចូលកាន់​ទុតិយជ្ឈាន​ ​មាន​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ខ្លាំង​ ​ក្នុង​សន្តាន​ ​មាន​ភាព​នៃ​ចិត្ត​ ​ដ៏​ខ្ពស់​ឯក​ ​មិន​មាន​វិតក្កៈ​ ​មិន​មាន​វិចារៈ​ ​មានតែ​បីតិ​ ​និង​សុខ​ ​ដែល​កើតអំពី​សមាធិ​ ​គឺ​បឋមជ្ឈាន​។​ ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​ ​កើតឡើង​ ​ក្នុង​ទុតិយជ្ឈាន​នេះ​ ​តែង​រលត់​ទៅ​ ​ឥតមាន​សេសសល់​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៨២ | បន្ទាប់
ID: 636852612080478471
ទៅកាន់ទំព័រ៖