ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៨

 ​[​៣២​]​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ស្តេច​ទៅ​ចាំវស្សា​ ​ក្នុង​វេលុ​វ​គ្រាម​នោះ​ឯង​។​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​កាល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ស្តេច​ចូល​ទៅ​ចាំវស្សា​ហើយ​ ​ព្រះ​អាពាធ​ដ៏​ក្លៀវក្លា​កើត​ឡើយ​ ​វេទនា​ដ៏​ខ្លាំង​ ​ស្ទើរតែ​នឹង​មរណៈ​ ​ក៏​ប្រព្រឹត្តទៅ​។​ ​ក្នុង​កាលនោះ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​មាន​ព្រះ​សតិសម្បជញ្ញៈ​ ​ទ្រង់​អត់សង្កត់​ ​មិន​ឲ្យ​វេទនា​បៀតបៀន​ព្រះអង្គ​បាន​។​ ​លំដាប់នោះ​ឯង​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​មាន​ព្រះតម្រិះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​តថាគត​ ​មិន​ប្រាប់​ពួក​ឧបដ្ឋាក​ ​មិន​លា​ភិក្ខុសង្ឃ​ ​ហើយ​បរិនិព្វាន​ ​ដោយ​មេត្តាចិត្ត​ឯណា​ ​មេត្តាចិត្ត​នោះ​ ​មិន​សមគួរ​ឡើយ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​មានតែ​តថាគត​ ​បណ្តេញ​អាពាធ​នេះ​ចេញ​ ​ដោយ​វិរិយៈ​ ​ហើយ​អធិដ្ឋាន​ជីវិតសង្ខារ​ទុក​។​ ​ទើប​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​បណ្តេញ​ព្រះ​អាពាធ​នោះ​ចេញ​ ​ដោយ​វិរិយៈ​ ​ហើយ​ទ្រង់​អធិដ្ឋាន​ជីវិតសង្ខារ​ទុក​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​បាន​សះស្បើយ​ ​ចាក​ព្រះ​អាពាធ​ ​លុះ​ទ្រង់​សះស្បើយ​ ​ចាក​ព្រះ​អាពាធ​ ​មិនយូរ​ប៉ុន្មាន​ ​ក៏​ស្តេច​មក​គង់​លើ​អាសនៈ​ ​ដែលគេ​ក្រាល​ថ្វាយ​ ​ក្នុង​ម្លប់​ខាងក្រោយ​វិហារ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣០ | បន្ទាប់
ID: 636852239773203713
ទៅកាន់ទំព័រ៖