ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

 ​[​១៩០​]​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​បុថុជ្ជន​ ​អ្នក​មិន​ចេះដឹង​ ​ប្រកបដោយ​ភាវៈ​ ​ជា​អ្នក​ទ្រុស្តសីល​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងណា​ ​លុះ​រំលាងខន្ធ​ ​បន្ទាប់​អំពី​មរណៈ​ ​រមែង​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ​ ​ទុគ្គតិ​ ​វិនិបាត​ ​នរក​ ​ភាវៈ​ជា​អ្នក​ទ្រុស្តសីល​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនោះ​ ​ឥតមាន​ដល់​អរិយ​សាវក​នោះ​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ចំណែក​អរិយ​សាវក​ ​ប្រកបដោយ​សីល​ទាំងឡាយ​ ​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​អរិយៈ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងណា​ ​លុះ​រំលាងខន្ធ​ ​បន្ទាប់​អំពី​មរណៈ​ ​រមែង​ទៅ​កើត​ក្នុង​លោក​ ​គឺ​សុគតិ​ ​ស្ថានសួគ៌​ ​សីល​ទាំងឡាយ​ ​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​អរិយៈ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនោះ​ ​ជា​សីល​មិន​ដាច់​។​បេ​។​ ​ជា​សីល​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បិ​សមាធិ​ ​តែង​មានដល់​អរិយ​សាវក​នោះ​។​ ​
 ​[​១៩១​]​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ព្រោះ​លះ​ធម៌​ ​៤​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​ព្រោះ​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​៤យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​ទើប​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់ព្យាករ​ពួក​សត្វ​នេះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​សោតាបន្ន​បុគ្គល​ ​មាន​សភាព​មិន​ធ្លាក់ទៅក្នុង​អបាយ​ ​ជា​បុគ្គល​ទៀង​ ​មានការ​ត្រាស់​ដឹង​ប្រព្រឹត្តទៅ​ខាងមុខ​។​ ​
 ​[​១៩២​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អរិយ​សាវក​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​៤​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ទើប​កន្លង​បង់​នូវ​ភ័យ​ ​ក្នុង​ទុគ្គតិ​ទាំងពួង​បាន​។​ ​ធម៌​ទាំង​ ​៤​ ​យ៉ាង​ ​តើ​ដូចម្ដេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អរិយ​សាវក​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​
ថយ | ទំព័រទី ១១៣ | បន្ទាប់
ID: 636852923392824519
ទៅកាន់ទំព័រ៖