ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

​អនាថបិណ្ឌិក​គហបតី​ទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះករុណា​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​ព្រះករុណា​ ​អត់ធន់​មិនបានទេ​ ​ខ្ញុំ​ព្រះករុណា​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​មិនបានទេ​ ​ទុក្ខវេទនា​របស់ខ្ញុំ​ព្រះករុណា​ ​ចំរើន​ឡើង​ខ្លាំង​ណាស់​ ​មិន​ធូរ​ថយ​ទេ​ ​សេចក្ដី​ចំរើន​ ​(​នៃ​រោគ​)​ ​ចេះតែ​ប្រាកដ​ឡើង​ ​មិន​មាន​ធូរ​ថយ​ទេ​។​ ​
 ​[​២៥១​]​ ​ព្រះ​សារីបុត្រ​ពោល​ថា​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បុថុជ្ជន​ដែល​មិន​ចេះដឹង​ ​ប្រកបដោយ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ ​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងណា​ ​លុះដល់​រំលាងខន្ធ​ ​បន្ទាប់​អំពី​មរណៈ​ ​រមែង​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ​ ​ទុគ្គតិ​ ​វិនិបាត​ ​នរក​ ​ឯ​សេចក្ដី​មិន​ជ្រះថ្លា​ ​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនោះ​ ​មិន​មានដល់​អ្នក​ទេ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​មួយទៀត​ ​សេចក្ដី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ ​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​ ​តែង​មានដល់​អ្នក​ថា​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​អង្គ​នោះ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ជា​គ្រូ​នៃ​ទេវតា​ ​និង​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​ព្រះអង្គ​ត្រាស់​ដឹង​ ​នូវ​អរិយសច្ច​ធម៌​ ​ព្រះអង្គ​លែង​វិលត្រឡប់​មកកាន់​ភព​ថ្មីទៀត​។​ ​កាលបើ​អ្នក​ពិចារណា​ឃើញ​ ​នូវ​សេចក្ដី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ ​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​នោះ​ ​ចំពោះខ្លួន​ ​វេទនា​ទាំងឡាយ​ ​គប្បី​ស្ងប់​រម្ងាប់​ទៅ​ ​ដោយហេតុ​ដ៏​សមគួរ​បាន​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៥៧ | បន្ទាប់
ID: 636852944990649844
ទៅកាន់ទំព័រ៖