ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

 ​[​២៥២​]​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បុថុជ្ជន​ដែល​មិន​ចេះដឹង​ ​ប្រកបដោយ​សេចក្ដី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ ​ក្នុង​ព្រះធម៌​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងណា​ ​លុះ​រំលាងខន្ធ​ ​បន្ទាប់​អំពី​មរណៈ​ ​រមែង​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ​ ​ទុគ្គតិ​ ​វិនិបាត​ ​នរក​ ​សេចក្ដី​មិន​ជ្រះថ្លា​ ​ក្នុង​ព្រះធម៌​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនោះ​ ​មិន​មានដល់​អ្នក​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​មួយទៀត​ ​សេចក្ដី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ ​ក្នុង​ព្រះធម៌​ ​មានដល់​អ្នក​ថា​ ​ព្រះធម៌​ដែល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ត្រាស់​ ​ប្រពៃ​ហើយ​។​ ​បេ​។​ ​ជា​ធម៌​ដែល​វិញ្ញូ​ជន​ទាំងឡាយ​ ​គប្បី​ដឹង​ចំពោះខ្លួន​ ​កាលបើ​អ្នក​ពិចារណា​ឃើញ​ ​នូវ​សេចក្ដី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ ​ក្នុង​ព្រះធម៌​នោះ​ ​ចំពោះខ្លួន​ ​វេទនា​ទាំងឡាយ​ ​គប្បី​ស្ងប់​រម្ងាប់​ទៅ​ ​ដោយហេតុ​ដ៏​សមគួរ​។​ ​
 ​[​២៥៣​]​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បុថុជ្ជន​ដែល​មិន​ចេះដឹង​ ​ប្រកបដោយ​សេចក្ដី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ ​ក្នុង​ព្រះសង្ឃ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងណា​ ​លុះ​រំលាងខន្ធ​ ​បន្ទាប់​អំពី​មរណៈ​ ​រមែង​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ​ ​ទុគ្គតិ​ ​វិនិបាត​ ​នរក​ ​ឯ​សេចក្ដី​មិន​ជ្រះថ្លា​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនោះ​ ​ក្នុង​ព្រះសង្ឃ​ ​មិន​មានដល់​អ្នក​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​មួយទៀត​ ​សេចក្ដី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ ​ក្នុង​ព្រះសង្ឃ​ ​ក៏​មានដល់​អ្នក​ថា​ ​ព្រះសង្ឃ​សាវក​ ​នៃ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លោក​ប្រតិបត្តិ​ល្អ​ហើយ​។​ ​បេ​។​ ​ជា​ស្រែបុណ្យ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​នៃ​សត្វលោក​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៥៨ | បន្ទាប់
ID: 636852945213362582
ទៅកាន់ទំព័រ៖