ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

 ​[​២៧៦​]​ ​ពៀរ​ដែល​គួរខ្លាច​ ​៥​ ​ជា​កម្ម​បាន​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​តើ​ដូចម្ដេច​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បុគ្គល​ធ្វើ​បាណាតិបាត​ ​តែង​ទទួល​ពៀរ​ ​ដែល​គួរខ្លាច​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ផង​ ​តែង​ទទួល​ពៀរ​ដែល​គួរខ្លាច​ ​ក្នុង​លោកខាងមុខ​ផង​ ​តែង​រងទុក្ខ​ទោមនស្ស​ ​ចំពោះ​ចិត្ត​ផង​ ​ព្រោះ​បាណាតិបាត​ ​ជា​បច្ច័យ​ឯណា​ ​អរិយ​សាវក​ ​ដែល​វៀរចាក​បាណាតិបាត​ហើយ​ ​តែង​ស្ងប់​រម្ងាប់​ពៀរ​ ​ដែល​គួរខ្លាច​នោះ​ ​យ៉ាងនោះ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បុគ្គល​ប្រព្រឹត្ត​អទិន្នាទាន​ឯណា​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បុគ្គល​ប្រព្រឹត្ត​កា​មេ​សុ​មិច្ឆាចារ​ឯណា​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បុគ្គល​ប្រព្រឹត្ត​មុសាវាទ​ឯណា​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បុគ្គល​ផឹក​នូវ​ទឹកស្រវឹង​ ​គឺ​សុរា​ ​និង​មេរ័យ​ ​ដែល​ជាហេតុ​នៃ​សេចក្ដីប្រមាទ​ ​តែង​ទទួល​ពៀរ​ ​ដែល​គួរខ្លាច​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ផង​ ​តែង​ទទួល​ពៀរ​ដែល​គួរខ្លាច​ ​ក្នុង​លោកខាងមុខ​ផង​ ​តែង​រងទុក្ខ​ទោមនស្ស​ ​ចំពោះ​ចិត្ត​ផង​ ​ព្រោះ​ផឹកទឹក​ស្រវឹង​ ​គឺ​សុរា​ ​និង​មេរ័យ​ ​ដែល​ជាហេតុ​ ​នៃ​សេចក្ដីប្រមាទ​ ​ជា​បច្ច័យ​ឯណា​ ​អរិយ​សាវក​ដែល​វៀរ​ទឹកស្រវឹង​ ​គឺ​សុរា​ ​និង​មេរ័យ​ ​ដែល​ជាទី​តាំង​ ​នៃ​សេចក្ដីប្រមាទ​ហើយ​ ​រមែង​ស្ងប់​រម្ងាប់​ពៀរ​ ​ដែល​គួរខ្លាច​នោះ​ ​យ៉ាងនោះ​។​ ​ពៀរ​ដែល​គួរខ្លាច​ ​ទាំង​ ​៥​ ​នេះ​ ​បាន​ស្ងប់​រម្ងាប់​ហើយ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៧៤ | បន្ទាប់
ID: 636852949009899732
ទៅកាន់ទំព័រ៖