ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

​មិន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​ដឹង​ច្បាស់​ ​មិន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​ត្រាស់​ដឹង​ ​មិន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​និព្វាន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ពោល​ ​គួរ​ពោល​ថា​ ​នេះ​ជា​ទុក្ខ​ ​គួរ​ពោល​ថា​ ​នេះ​ហេតុ​ជាទី​កើតឡើង​នៃ​ទុក្ខ​ ​គួរ​ពោល​ថា​ ​នេះ​ជាទី​រំលត់ទុក្ខ​ ​គួរ​ពោល​ថា​ ​នេះ​ជា​បដិបទា​ ​ជា​ដំណើរ​ទៅកាន់​ទី​រំលត់ទុក្ខ​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះថា​ ​ការ​ពោល​នុ៎ះ​ ​ប្រកបដោយ​ប្រយោជន៍​ ​ការ​ពោល​នុ៎ះ​ ​ជា​អាទិ​ព្រហ្ម​ចរិ​ធម៌​ ​ការ​ពោល​នុ៎ះ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​សេចក្ដី​នឿយណាយ​ ​ដើម្បី​ប្រាសចាក​តម្រេក​ ​ដើម្បី​រំលត់ទុក្ខ​ ​ដើម្បី​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​ដើម្បី​ដឹង​ច្បាស់​ ​ដើម្បី​ត្រាស់​ដឹង​ ​ដើម្បី​និព្វាន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​គួរ​ធ្វើ​សេចក្ដីព្យាយាម​ថា​ ​នេះ​ជា​ទុក្ខ​។​បេ​។​ ​គួរ​ធ្វើ​សេចក្ដីព្យាយាម​ថា​ ​នេះ​ជា​បដិបទា​ ​ជា​ដំណើរ​ទៅកាន់​ទី​រំលត់ទុក្ខ​។​ ​

​ចប់​ ​សមាធិ​វគ្គ​ ​ទី១​។​

ថយ | ទំព័រទី ២៣៧ | បន្ទាប់
ID: 636852967116735384
ទៅកាន់ទំព័រ៖