ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

 ​[​៣៦៨​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចក្ខុ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ញាណ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ប្រាជ្ញា​កើតឡើង​ហើយ​ ​វិជ្ជា​កើតឡើង​ហើយ​ ​ពន្លឺ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ដល់​តថាគត​ ​ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​តថាគត​ ​មិនដែល​បានឮ​ ​ក្នុង​កាលមុន​ថា​ ​ហេតុ​ជាទី​កើតឡើង​ ​នៃ​ទុក្ខ​នេះ​ ​ហៅថា​ ​អរិយសច្ច​ ​ដូច្នេះ​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពន្លឺ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ដល់​តថាគត​ថា​ ​តណ្ហា​ជាហេតុ​ឲ្យ​កើតទុក្ខ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​អរិយសច្ច​ ​ដែល​តថាគត​ ​គប្បី​លះបង់​ចោល​។​បេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចក្ខុ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ញាណ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ប្រាជ្ញា​កើតឡើង​ហើយ​ ​វិជ្ជា​កើតឡើង​ហើយ​ ​ពន្លឺ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ដល់​តថាគត​ ​ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​តថាគត​ ​មិនដែល​បានឮ​ ​ក្នុង​កាលមុន​ថា​ ​តណ្ហា​ ​ជាហេតុ​ឲ្យ​កើតទុក្ខ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​អរិយសច្ច​ ​ដែល​តថាគត​ ​លះ​ចោល​ហើយ​។​ ​
 ​[​៣៦៩​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចក្ខុ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ញាណ​កើតឡើង​ហើយ​ ​បញ្ញា​កើតឡើង​ហើយ​ ​វិជ្ជា​កើតឡើង​ ​ពន្លឺ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ដល់​តថាគត​ ​ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​តថាគត​ ​មិនដែល​បានឮ​មក​ ​ក្នុង​កាលមុន​ថា​ ​សេចក្ដី​រលត់ទុក្ខ​នេះ​ ​ហៅថា​ ​អរិយសច្ច​ ​ដូច្នេះ​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចក្ខុ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ញាណ​កើតឡើង​ហើយ​ ​បញ្ញា​កើតឡើង​ហើយ​ ​វិជ្ជា​កើតឡើង​ហើយ​ ​ពន្លឺ​កើតឡើង​ហើយ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៤២ | បន្ទាប់
ID: 636852968271771448
ទៅកាន់ទំព័រ៖