ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

 ​[​៣៩២​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ប្រពៃ​ណាស់​ហើយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​អ្នកចាំ​នូវ​អរិយសច្ច​ ​៤​ ​ដែល​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ ​ប្រពៃ​ណាស់​ហើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​សេចក្ដីទុក្ខ​ហ្នឹងឯង​ ​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ ​ថា​ជា​អរិយសច្ច​ ​ទី១​ ​ចូរ​អ្នកចាំ​នូវ​អរិយសច្ច​ ​ទី​ ​១​ ​នោះ​ ​ដូច្នោះ​ចុះ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ហេតុ​ជាទី​កើតឡើង​នៃ​ទុក្ខ​ ​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ ​ថា​ជា​អរិយសច្ច​ ​ទី២​ ​ចូរ​អ្នកចាំ​ទុក​ ​អរិយសច្ច​ ​ទី២​ ​នោះ​ ​ដូច្នោះ​ចុះ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​សេចក្ដី​រលត់ទុក្ខ​ ​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ ​ថា​ជា​ ​អរិយសច្ច​ ​ទី៣​ ​ចូរ​អ្នកចាំ​ទុក​ ​នូវ​អរិយសច្ច​ ​ទី៣​ ​នោះ​ ​ដូច្នោះ​ចុះ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​បដិបទា​ ​ជា​ដំណើរ​ទៅកាន់​ទី​រំលត់ទុក្ខ​ហ្នឹងឯង​ ​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ ​ថា​ជា​អរិយសច្ច​ ​ទី៤​ ​ចូរ​អ្នកចាំ​ទុក​ ​នូវ​អរិយសច្ច​ ​ទី៤​ ​នោះ​ ​ដូច្នោះ​ចុះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ចូរ​អ្នកចាំ​ទុក​ ​នូវ​អរិយសច្ច​ ​៤​ ​ដែល​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ ​យ៉ាងនេះ​ចុះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​គួរ​ធ្វើ​សេចក្ដីព្យាយាម​ថា​ ​នេះ​ជា​ទុក្ខ​។​បេ​។​ ​គួរ​ធ្វើ​សេចក្ដីព្យាយាម​ថា​ ​នេះ​ជា​បដិបទា​ជា​ដំណើរ​ទៅកាន់​ទី​រំលត់ទុក្ខ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៥៤ | បន្ទាប់
ID: 636852974888569907
ទៅកាន់ទំព័រ៖