ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩
[៣៩៣] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អ្នកទាំងឡាយ ចាំទុកនូវអរិយសច្ច ៤ ដែលតថាគតសំដែងហើយ បានដែរឬ។ កាលបើព្រះមានជោគ ទ្រង់ត្រាស់យ៉ាងនេះហើយ ភិក្ខុ ១ រូបក្រាបបង្គំទូលព្រះមានព្រះភាគ ដូច្នេះថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ខ្ញុំព្រះអង្គ ចាំនូវអរិយសច្ច ៤ ដែលព្រះមានបុញ្ញរាសីត្រាស់ហើយ។ ម្នាលភិក្ខុ ចុះអ្នកចាំ នូវអរិយសច្ច ៤ ដែល តថាគតសំដែងហើយ តើដូចម្ដេច។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ខ្ញុំព្រះអង្គ ចាំនូវទុក្ខ ហ្នឹងឯង ដែលព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ហើយ ថាជាអរិយសច្ច ទី១។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ទោះបីសមណៈ ឬព្រាហ្មណ៍ឯណានីមួយ និយាយយ៉ាងនេះថា សេចក្ដីទុក្ខឯណា ដែលព្រះសមណគោតមត្រាស់ហើយ សេចក្ដីទុក្ខនុ៎ះ មិនមែនជាអរិយសច្ច ទី១ ទេ ខ្ញុំព្រះអង្គ បដិសេធនូវសេចក្តីទុក្ខ ដែលចាត់ជាអរិយសច្ច ទី១ នុ៎ះចោលចេញ ហើយបញ្ញត្តសេចក្ដីទុក្ខឯទៀត ថាជាអរិយសច្ច ទី១ វិញដូច្នេះ ហេតុនោះ មិនមានឡើយ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ខ្ញុំព្រះអង្គ ចាំនូវហេតុជាទីកើតឡើង នៃទុក្ខហ្នឹងឯង ដែលព្រះមានព្រះភាគ។បេ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ខ្ញុំព្រះអង្គ ចាំនូវបដិបទា ជាដំណើរទៅកាន់ទីរំលត់ទុក្ខហ្នឹងឯង ដែលព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ហើយ ថាជាអរិយសច្ច ទី៤ ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ទោះបីសមណៈ ឬព្រាហ្មណ៍ឯណានីមួយ គប្បីនិយាយ យ៉ាងនេះថា
ID: 636852975074020514
ទៅកាន់ទំព័រ៖