ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩
បដិបទាជាដំណើរទៅកាន់ទីរំលត់ទុក្ខឯណា ដែលព្រះសមណគោតម សំដែងហើយ បដិបទាជាដំណើរទៅកាន់ទីរំលត់ទុក្ខនុ៎ះ មិនមែនជាអរិយសច្ច ទី៤ ទេ ខ្ញុំព្រះអង្គ នឹងបដិសេធ នូវបដិបទា ជាដំណើរទៅកាន់ទីរំលត់ទុក្ខ ដែលចាត់ជាអរិយសច្ច ទី៤ នោះចោល ហើយបញ្ញត្តបដិបទា ជាដំណើរទៅកាន់ទីរំលត់ទុក្ខដទៃ ថាជាអរិយសច្ច ទី៤ វិញ ហេតុនុ៎ះ មិន មានឡើយ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ខ្ញុំព្រះអង្គ ចាំនូវអរិយសច្ច ៤ ដែលព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ហើយ យ៉ាងនេះ។
[៣៩៤] ម្នាលភិក្ខុ ប្រពៃណាស់ហើយ ប្រពៃណាស់ហើយ ម្នាលភិក្ខុ អ្នកចាំនូវអរិយសច្ច ៤ ដែលតថាគតសំដែងហើយ ប្រពៃណាស់ហើយ។ ម្នាលភិក្ខុ ទុក្ខនោះឯង តថាគតសំដែងហើយថា ជាអរិយសច្ច ទី១ ចូរអ្នកចាំនូវអរិយសច្ច ទី១ នោះ ដូច្នោះចុះ។ ម្នាលភិក្ខុ ទោះបីសមណៈ ឬព្រាហ្មណ៍ឯណានីមួយ គប្បីពោល យ៉ាងនេះថា សេចក្ដីទុក្ខណា ដែលព្រះសមណគោតមត្រាស់ហើយ សេចក្ដីទុក្ខនុ៎ះ មិនមែនជាអរិយសច្ច ទី១ ទេ តថាគត នឹងបដិសេធ នូវសេចក្ដីទុក្ខ ដែលចាត់ជាអរិយសច្ច ទី១ នោះ ហើយបញ្ញត្តសេចក្ដីទុក្ខដទៃ ថាជាអរិយសច្ច ទី១ ដូច្នេះវិញ ហេតុនុ៎ះ មិនមានឡើយ។
ID: 636852975267841600
ទៅកាន់ទំព័រ៖