ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

​[​៤០៣​]​ ​ពួក​ជន​ណា​ ​មិនដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​សេចក្ដីទុក្ខ​ ​ទាំង​ហេតុ​ដែល​នាំឲ្យកើត​ទុក្ខ​ ​សេចក្ដីទុក្ខ​ ​រលត់​ ​ឥតមាន​សេសសល់​ ​សព្វអន្លើ​ ​ព្រោះ​មគ្គ​ឯណា​។​ ​ពួក​ជន​នោះ​ ​មិនដឹង​នូវ​មគ្គ​ ​ដែល​ជា​ដំណើរ​ទៅកាន់​សេចក្ដី​រម្ងាប់​ទុក្ខ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​សាបសូន្យ​ ​ចាក​ចេ​តោ​វិមុត្តិ​ ​និង​បញ្ញា​វិមុត្តិ​ ​ជន​ទាំងនោះ​ ​មិន​គួរ​ដើម្បី​ធ្វើ​ទីបំផុត​ ​នៃ​សេចក្ដីទុក្ខ​ ​ជន​ទាំងនោះ​ ​ជា​អ្នក​ចូល​ទៅកាន់​ជាតិ​ ​និង​ជរា​។​ ​លុះតែ​ពួក​ជន​ណា​ ​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​សេចក្ដីទុក្ខ​ ​ទាំង​ហេតុ​ដែល​នាំឲ្យកើត​ទុក្ខ​ ​សេចក្ដីទុក្ខ​ ​រមែង​រលត់​ទៅ​ ​ឥតមាន​សេសសល់​សព្វអន្លើ​ ​ព្រោះ​មគ្គ​ឯណា​។​ ​ពួក​ជន​នោះ​ ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​មគ្គ​ ​ដែល​ជា​ដំណើរ​ទៅកាន់​សេចក្ដី​ស្ងប់​រម្ងាប់​ទុក្ខ​នោះ​ ​