ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩
[៤០៦] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគតពោលនូវការអស់ទៅ នៃអាសវៈទាំងឡាយចំពោះបុគ្គល ដែលដឹង ដែលឃើញ មិនមែនចំពោះបុគ្គល ដែលមិនដឹង មិនឃើញទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចុះការអស់ទៅ នៃអាសវៈទាំងឡាយ រមែងមានចំពោះបុគ្គល ដែលដឹងអ្វី ដែលឃើញអ្វី។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ការអស់ទៅ នៃអាសវៈទាំងឡាយ រមែងមានចំពោះបុគ្គល ដែលដឹង ដែលឃើញថា នេះជាទុក្ខ ការអស់ទៅ នៃអាសវៈទាំងឡាយ រមែងមានចំពោះបុគ្គល ដែលដឹង ដែលឃើញថា នេះជាហេតុ ជាទីកើតឡើងនៃទុក្ខ ការអស់ទៅ នៃអាសវៈទាំងឡាយ រមែងមាន ចំពោះបុគ្គល ដែលដឹង ដែលឃើញថា នេះជាសេចក្ដីរលត់ទុក្ខ ការអស់ទៅ នៃអាសវៈទាំងឡាយ រមែងមានចំពោះបុគ្គល ដែលដឹង ដែលឃើញថា នេះជាបដិបទា ជាដំណើរទៅកាន់ទីរំលត់ទុក្ខ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ការអស់ទៅ នៃអាសវៈទាំងឡាយ រមែងមាន ចំពោះបុគ្គល ដែលដឹងយ៉ាងនេះ ដែលឃើញយ៉ាងនេះ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ព្រោះហេតុនោះ ភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ គួរធ្វើសេចក្ដីព្យាយាមថា នេះជាទុក្ខ។បេ។ គួរធ្វើសេចក្ដីព្យាយាមថា នេះជាបដិបទា ជាដំណើរទៅកាន់ទីរំលត់ទុក្ខ។
ID: 636852978037220000
ទៅកាន់ទំព័រ៖