ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

​អ្នកឯង​មាន​អាយុ​ ​១០០​ ​ឆ្នាំ​ ​រស់នៅ​អស់​ ​១០០​ ​ឆ្នាំ​ ​កាលបើ​ត្រូវ​គេ​សំឡាប់​ដោយ​លំពែង​ ​៣០០​ ​រាល់​ៗ​ថ្ងៃ​ ​លុះ​កន្លង​ ​១០០​ ​ឆ្នាំទៅ​ ​នឹង​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ ​នូវ​អរិយសច្ច​ ​៤​ ​ដែល​មិនទាន់​បាន​ត្រាស់​ដឹង​នៅឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កុលបុត្ត​ ​ដែល​លុះ​ក្នុង​អំណាច​ ​នៃ​ប្រយោជន៍​ ​គួរតែ​ចូល​ទៅ​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះថា​ ​សង្សារ​នេះ​ ​មិន​មាន​ទីបំផុត​ទេ​ ​ខាងដើម​ ​និង​ខាងចុង​ ​នៃ​ការប្រហារ​ដោយ​លំពែង​ ​ប្រហារ​ដោយ​ដាវ​ ​ប្រហារ​ដោយ​កូនសរ​ ​ប្រហារ​ដោយ​ប៉ូវថៅ​ ​ក៏​មិន​ប្រាកដ​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​គួរ​មាន​យ៉ាងនេះ​មែន​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តែ​តថាគត​ ​មិនបាន​ពោល​ ​នូវ​ការ​ត្រាស់​ដឹង​ ​នូវ​អរិយសច្ច​ ​៤​ ​ជាមួយនឹង​សេចក្ដីទុក្ខ​ ​ជាមួយនឹង​ទោមនស្ស​ទេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ប៉ុន្តែ​តថាគត​ ​តែង​ពោល​នូវ​សេចក្តី​ត្រាស់​ដឹង​ ​ចំពោះ​អរិយសច្ច​ ​ទាំង​ ​៤​ ​ជាមួយនឹង​សេចក្ដីសុខ​ ​និង​សោមនស្ស​ទេតើ​។​ ​អរិយសច្ច​ ​៤​ ​គឺ​អ្វីខ្លះ​។​ ​គឺ​ទុក្ខអរិយសច្ច​ ​១​។​បេ​។​ ​ទុក្ខនិរោធ​គាមិនី​បដិបទា​អរិយសច្ច​ ​១​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​គួរ​ធ្វើ​សេចក្ដីព្យាយាម​ថា​ ​នេះ​ជា​ទុក្ខ​។​បេ​។​ ​គួរ​ធ្វើ​សេចក្ដីព្យាយាម​ថា​ ​នេះ​បដិបទា​ ​ជា​ដំណើរ​ទៅកាន់​ទី​រំលត់ទុក្ខ​។​ ​
 ​[​៤២០​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដូចជា​បុរស​កាត់​ស្មៅ​ ​កំណាត់ឈើ​ ​មែកឈើ​ ​ស្លឹកឈើ​ ​ក្នុង​ជម្ពូទ្វីប​នេះ​ ​មក​ប្រមូល​ទុក​ ​ក្នុង​ទី​ជាមួយគ្នា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៧៩ | បន្ទាប់
ID: 636852980837440163
ទៅកាន់ទំព័រ៖