ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩
កាលបើត្រេកអរហើយ រមែងតាក់តែង លុះតាក់តែងហើយ រមែងក្ដៅ ដោយសេចក្ដីក្រហល់ក្រហាយ គឺជាតិផង ក្ដៅដោយសេចក្ដីក្រហល់ក្រហាយ គឺជរាផង ក្ដៅដោយសេចក្ដីក្រហល់ក្រហាយ គឺមរណៈផង ក្ដៅដោយសេចក្ដីក្រហល់ក្រហាយ គឺសោក បរិទេវៈ ទុក្ខ ទោមនស្ស ឧបាយាសៈផង ។ សមណៈ ឬព្រាហ្មណ៍ទាំងនោះ រមែងមិនផុតស្រឡះ ចាកជាតិ ជរា មរណៈ សោក បរិទេវៈ ទុក្ខ ទោមនស្ស ឧបាយាសៈ តថាគតពោលថា មិនផុតស្រឡះចាកទុក្ខឡើយ។ សមណៈ ឬព្រាហ្មណ៍ទាំងនោះ រមែងមិនផុតស្រឡះ ចាកជាតិ ជរា មរណៈ សោក បរិទេវៈ ទុក្ខ ទោមនស្ស ឧបាយាសៈ តថាគតពោលថា នឹងមិនផុតស្រឡះចាកទុក្ខឡើយ។
[៤៣៥] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ពួកសមណៈ ឬព្រាហ្មណ៍ឯណានីមួយ ដឹងច្បាស់តាមសេចក្ដីពិតថា នេះជាទុក្ខ។បេ។ ដឹងច្បាស់ តាមសេចក្ដីពិតថា នេះជាទុក្ខនិរោធគាមិនីបដិបទា។ សមណៈ ឬព្រាហ្មណ៍ទាំងនោះ រមែងមិនត្រេកអរ ក្នុងសង្ខារទាំងឡាយ ដែលប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីជាតិ។បេ។ កាលបើមិនត្រេកអរហើយ រមែងមិនបានតាក់តែង លុះមិនបានតាក់តែងហើយ រមែងមិនក្ដៅ ដោយសេចក្ដីក្រហល់ក្រហាយ គឺជាតិផង មិនក្ដៅដោយសេចក្ដីក្រហល់ក្រហាយ គឺមរណៈផង មិនក្ដៅដោយសេចក្ដីក្រហល់ក្រហាយ គឺសោក បរិទេវៈ ទុក្ខ ទោមនស្ស ឧបាយាសៈផង ។
ID: 636852985115224838
ទៅកាន់ទំព័រ៖