ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

 ​[​៤៤០​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​សត្វ​ក្នុង​លោកន្ដរ​នរក​ ​មានតែ​សេចក្ដីទុក្ខ​ឥត​ល្ហែ​ ​ជា​នរក​ងងឹត​ ​ជា​នរក​ងងឹតសូន្យ​ឈឹង​ ​ក្នុង​នរក​នោះ​ ​មិនដែល​បាន​ទទួល​ពន្លឺ​ ​នៃ​ព្រះចន្ទ្រ​ ​និង​ព្រះអាទិត្យ​ទាំងឡាយ​នេះ​ ​ដែល​មាន​ឫទ្ធិ​ធំ​យ៉ាងនេះ​ ​មាន​អានុភាព​ធំ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ឡើយ​។​ ​
 ​[​៤៤១​]​ ​កាល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​សំដែង​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ភិក្ខុ​មួយ​រូប​ ​បាន​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ងងឹត​នោះ​ ​ជា​ងងឹត​ធំ​ណាស់​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ងងឹត​នោះ​ ​ជា​ងងឹត​ធំ​មហិមា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ងងឹត​ដទៃ​ ​ដែល​ធំជាង​ផង​ ​គួរខ្លាច​ផង​ ​ជាង​ងងឹត​នេះ​ ​មាន​ដែរ​ឬ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ងងឹត​ដទៃ​ដែល​ធំជាង​ផង​ ​គួរខ្លាច​ផង​ ​ជាង​ងងឹត​នេះ​ ​មាន​ដែរ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ចុះ​ងងឹត​ដទៃ​ ​ធំជាង​ផង​ ​គួរខ្លាច​ផង​ ​ជាង​ងងឹត​នេះ​ ​តើ​ធំ​ដូចម្ដេច​។​ ​
 ​[​៤៤២​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ពួក​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ឯណា​នីមួយ​ ​មិនដឹង​ច្បាស់​ ​តាម​សេចក្ដីពិត​ថា​ ​នេះ​ជា​ទុក្ខ​។​បេ​។​ ​មិនដឹង​ច្បាស់​ ​តាម​សេចក្ដីពិត​ថា​ ​នេះ​ជា​ទុក្ខនិរោធ​គាមិនី​បដិបទា​។​ ​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​រមែង​ត្រេកអរ​ ​ក្នុង​សង្ខារ​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​ជាតិ​។​បេ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣០៤ | បន្ទាប់
ID: 636852986212797616
ទៅកាន់ទំព័រ៖