ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

 ​[​៧០​]​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះ​លោ​មសកំ​ភិ​យៈ​ដ៏​មាន​អយុ​ ​គង់នៅ​ក្នុង​និគ្រោធារាម​ ​ជិត​ក្រុង​ក​បិ​លព័ស្ភុ​ ​ក្នុង​ដែន​សក្កៈ​។​ ​គ្រានោះ​ ​ស្ដេច​សក្យ​ ​ឈ្មោះ​ ​មហា​នាម​ ​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះ​លោ​មសកំ​ភិយៈ​ ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាប​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ ​លោ​មសកំ​ភិយៈ​ ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ហើយ​គង់​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​។​ ​លុះ​មហា​នាម​សក្យ​ ​គង់​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ក៏​ពោល​ទៅ​នឹង​ព្រះ​លោ​មសកំ​ភិ​យៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​លោកម្ចាស់​ដ៏​ចំរើន​ ​សេក្ខ​វិហារ​ ​(​ធម៌​ជា​គ្រឿង​នៅ​ ​របស់​សេក្ខៈ​)​ ​នោះ​ឯង​ ​គឺជា​ ​តថាគត​វិហារ​នោះ​ ​ឬ​ហ្ន៎​។​ ​ឬថា​ ​សេក្ខ​វិហារ​ដោយឡែក​ ​តថាគត​វិហារ​ដោយឡែក​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​មហា​នាម​ ​សេក្ខ​វិហារ​នោះ​ឯង​ ​មិនមែន​ជា​ថា​គត​វិហារ​នោះ​ទេ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​មហា​នាម​ ​សេក្ខ​វិហារ​ដោយឡែក​ ​តថាគត​វិហារ​ដោយឡែក​។​ ​
 ​[​៧១​]​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​មហា​នាម​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ឯណា​ ​ជា​សេក្ខៈ​ ​មិនទាន់​បានសម្រេច​អរហត្តផល​នៅឡើយ​ ​កាលបើ​ប្រាថ្នា​ ​នូវ​ព្រះនិព្វាន​ ​ជាទី​ក្សេម​ចាក​យោ​គៈ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​លះបង់​នូវ​នី​វរ​ណៈ​ទាំង​ ​៥​ ​ចេញ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៨ | បន្ទាប់
ID: 636852904789850490
ទៅកាន់ទំព័រ៖