ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ធម៌​ ​១​ ​គឺ​អា​នា​បាន​ស្ស​តិ​សមាធិ​ ​ដែល​បុគ្គល​បាន​ចំរើន​ ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​រឿយ​ៗ​ហើយ​ ​រមែង​ញ៉ាំង​សតិ​ប្ប​ដ្ឋាន​ ​៤​ ​ឲ្យ​ពេញ​ ​សតិ​ប្ប​ដ្ឋាន​ ​៤​ ​ដែល​បុគ្គល​បាន​ចំរើន​ ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​រឿយ​ៗ​ហើយ​ ​រមែង​ញ៉ាំង​ពោជ្ឈង្គ​ ​ទាំង​ ​៧​ ​ឲ្យ​ពេញ​ ​ពោជ្ឈង្គ​ ​៧​ ​ដែល​បុគ្គល​បាន​ចំរើន​ ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​រឿយ​ៗ​ហើយ​ ​រមែង​ញ៉ាំង​វិជ្ជា​ ​និង​វិមុត្តិ​ឲ្យ​ពេញ​បាន​។​ ​
 [​១០២​]​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ចុះ​អា​នា​បាន​ស្ស​តិ​សមាធិ​ ​ដែល​បុគ្គល​បាន​ចំរើន​ដូចម្ដេច​ ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​រឿយ​ៗ​ដូចម្ដេច​ ​ទើប​ញ៉ាំង​សតិ​ប្ប​ដ្ឋាន​ ​ទាំង​ ​៤​ ​ឲ្យ​ពេញ​បាន​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​នៅក្នុង​ព្រៃ​ក្ដី​។​បេ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ពោជ្ឈង្គ​ ​ទាំង​ ​៧​ ​ដែល​បុគ្គល​បាន​ចំរើន​យ៉ាងនេះ​ ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​រឿយ​ៗ​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​រមែង​ញ៉ាំង​វិជ្ជា​ ​និង​វិ​មត្តិ​ឲ្យ​ពេញ​បាន​។​ ​
 [​១០៣​]​ ​គ្រានោះ​ ​ភិក្ខុ​ច្រើន​រូប​ ​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាប​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ហើយ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​។​ ​លុះ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​សួរ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ធម៌​ ​១​ ​ដែល​បុគ្គល​បាន​ចំរើន​ ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​រឿយ​ៗ​ហើយ​ ​រមែង​ញ៉ាំង​ធម៌​ ​៤​ ​ឲ្យ​ពេញ​ ​ធម៌​ ​៤​ ​ដែល​បុគ្គល​បាន​ចំរើន​ ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​រឿយ​ៗ​ហើយ​ ​រមែង​ញ៉ាំង​ធម៌​ ​៧​ ​ឲ្យ​ពេញ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៥៥ | បន្ទាប់
ID: 636852908876574237
ទៅកាន់ទំព័រ៖