ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩
[១៦១] ម្នាលព្រាហ្មណ៍ និងគហបតីទាំងឡាយ មួយទៀត អរិយសាវក តែងពិចារណា ដូច្នេះថា បុគ្គលណា កាន់យកនូវវត្ថុ ដែលអាត្មាអញ មិនបានឲ្យ ពោលគឺលួចយកវត្ថុ របស់អាត្មាអញ អំពើនោះ មិនជាទីស្រឡាញ់ មិនជាទីគាប់ចិត្ត របស់អាត្មាអញឡើយ ប្រសិនបើអាត្មាអញ កាន់យកវត្ថុ ដែលបុគ្គលដទៃមិនបានឲ្យ ពោលគឺលួចយកវត្ថុ របស់បុគ្គលដទៃវិញ អំពើនោះ ក៏មិនជាទីស្រឡាញ់ មិនជាទីគាប់ចិត្ត របស់បុគ្គលដទៃដែរ ធម៌ណា មិនជាទីស្រឡាញ់ មិនជាទីគាប់ចិត្ត របស់អាត្មាអញ ធម៌នុ៎ះក៏មិនជាទីស្រឡាញ់ មិនជាទីគាប់ចិត្ត របស់បុគ្គលដទៃដែរ ធម៌ណា មិនជាទីស្រឡាញ់ មិនជាទីគាប់ចិត្ត របស់អាត្មាអញហើយ អាត្មាអញ គប្បីញ៉ាំងបុគ្គលដទៃ ឲ្យប្រកបដោយអំពើនោះ ដូចម្ដេចកើត។ លុះអរិយសាវកនោះ ពិចារណាដូច្នេះហើយ ក៏វៀរចាកការកាន់យកវត្ថុ ដែលគេមិនបានឲ្យ ដោយខ្លួនឯងផង បបួលបុគ្គលដទៃ ឲ្យវៀរចាកការកាន់យកវត្ថុ ដែលគេមិនបានឲ្យផង សរសើរគុណ នៃកិរិយាវៀរចាកការកាន់យកវត្ថុ ដែលគេមិនបានឲ្យផង។ នេះជា កាយសមាចារ មានបរិសុទ្ធ ៣ ចំណែក របស់អរិយសាវកនោះយ៉ាងនេះ។
ID: 636852918073410266
ទៅកាន់ទំព័រ៖