ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

 ​[​១៦២​]​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​និង​គហបតី​ទាំងឡាយ​ ​មួយទៀត​ ​អរិយ​សាវក​ ​តែង​ពិចារណា​ដូច្នេះ​ថា​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ដល់​នូវ​ការប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​ ​ក្នុង​ប្រពន្ធ​របស់​អាត្មាអញ​ ​អំពើនោះ​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​ ​មិនជា​ទីគាប់ចិត្ត​ ​របស់​អាត្មាអញ​ឡើយ​ ​ប្រសិនបើ​អាត្មាអញ​ ​គប្បី​ដល់​នូវ​ការប្រព្រឹត្តិ​ល្មើស​ ​ក្នុង​ប្រពន្ធ​របស់​បុគ្គល​ដទៃ​វិញ​ ​អំពើនោះ​ ​ក៏​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​ ​មិនជា​ទីគាប់ចិត្ត​ ​របស់​បុគ្គល​ដទៃ​ដែរ​ ​ធម៌​ណា​ ​ដែល​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​ ​មិនជា​ទីគាប់ចិត្ត​របស់​អាត្មាអញ​ ​ធម៌​នុ៎ះ​ ​ក៏​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​ ​មិនជា​ទីគាប់ចិត្ត​ ​របស់​បុគ្គល​ដទៃ​ដែរ​ ​ធម៌​ណា​ ​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​ ​មិនជា​ទីគាប់ចិត្ត​ ​របស់​អាត្មាអញ​ហើយ​ ​អាត្មាអញ​ ​គប្បី​ញ៉ាំង​បុគ្គល​ដទៃ​ឲ្យ​ប្រកបដោយ​អំពើនោះ​ ​ដូចម្ដេច​កើត​។​ ​លុះ​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​ពិចារណា​ដូច្នេះហើយ​ ​ក៏​វៀរចាក​ការប្រព្រឹត្តិ​ខុស​ ​ក្នុង​កាម​ខ្លួនឯង​ផង​ ​បបួល​បុគ្គល​ដទៃ​ ​ឲ្យ​វៀរចាក​ការប្រព្រឹត្តិ​ខុស​ ​ក្នុង​កាម​ផង​ ​សរសើរគុណ​ ​នៃ​កិរិយា​វៀរចាក​ការប្រព្រឹត្តិ​ខុស​ ​ក្នុង​កាម​ផង​។​ ​នេះ​ជា​កាយសមាចារ​ ​មាន​បរិសុទ្ធ​ ​៣​ ​ចំណែក​ ​របស់​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​យ៉ាងនេះ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៩២ | បន្ទាប់
ID: 636852918268291412
ទៅកាន់ទំព័រ៖