ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩
[១៦៣] ម្នាលព្រាហ្មណ៍ និងគហបតីទាំងឡាយ មួយទៀត អរិយសាវក តែងពិចារណាដូច្នេះថា បុគ្គលណា បំបាក់បង់នូវប្រយោជន៍ របស់អាត្មាអញ ដោយនិយាយកុហក អំពើនោះ មិនជាទីស្រឡាញ់ មិនជាទីគាប់ចិត្ត របស់អាត្មាអញឡើយ ប្រសិនបើអាត្មាអញ គប្បីបំបាក់បង់ នូវប្រយោជន៍ របស់បុគ្គលដទៃ ដោយនិយាយកុហកវិញ អំពើនោះ ក៏មិនជាទីស្រឡាញ់ មិនជាទីគាប់ចិត្ត របស់បុគ្គលដទៃដែរ ធម៌ណា មិនជាទី ស្រឡាញ់ មិនជាទីគាប់ចិត្ត របស់អាត្មាអញ ធម៌នុ៎ះ ក៏មិនជាទីស្រឡាញ់ មិនជាទីគាប់ចិត្ត របស់បុគ្គលដទៃដែរ ធម៌ណា មិនជាទីស្រឡាញ់ មិនជាទីគាប់ចិត្ត របស់អាត្មាអញហើយ អាត្មាអញ គប្បីញ៉ាំងបុគ្គលដទៃ ឲ្យប្រកបដោយធម៌នោះ ដូចម្ដេចកើត។ លុះអរិយសាវកនោះ ពិចារណា ដូច្នេះហើយ ក៏វៀរចាកការនិយាយកុហក ដោយខ្លួនឯងផង បបួលបុគ្គលដទៃ ឲ្យវៀរចាកការនិយាយកុហកផង សរសើរគុណ នៃកិរិយាវៀរចាកការនិយាយកុហកផង។ នេះជា វចីសមាចារ (ប្រព្រឹត្តល្អ ដោយវាចា) មានបរិសុទ្ធ ៣ ចំណែក របស់អរិយសាវកនោះ យ៉ាងនេះ។
ID: 636852918506495037
ទៅកាន់ទំព័រ៖