ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៩

 ​[​១៦៧​]​ ​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​សេចក្ដី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​កម្រើក​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​ថា​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​អង្គ​នោះ​។​បេ​។​ ​ទ្រង់​ជា​គ្រូ​នៃ​ទេវតា​ ​និង​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ដឹង​ ​នូវ​អរិយសច្ច​ ​៤​ ​ទ្រង់​ខ្ជាក់​ចោល​ ​នូវ​ត្រៃភព​ ​លែង​វិលត្រឡប់​មក​កើត​ទៀត​។​ ​ក្នុង​ព្រះធម៌​ ​ប្រកបដោយ​សេចក្ដី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​កម្រើក​។​ ​ក្នុង​ព្រះសង្ឃ​ថា​ ​ព្រះសង្ឃ​សាវក​ ​នៃ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លោក​ប្រតិបត្តិ​ ​ដោយ​ប្រពៃ​។​បេ​។​ ​ជា​បុញ្ញក្ខេត្ត​នៃ​សត្វលោក​ ​រក​ខេត្ត​ដទៃ​ក្រៃលែង​ជាង​គ្មាន​។​ ​ប្រកបដោយ​សីល​ ​ជាទី​ត្រេកអរ​ ​របស់​អរិយៈ​ ​ជា​សីល​មិន​ដាច់​ ​មិន​ធ្លុះ​ ​មិន​ពព្រុះ​ ​មិន​ពពាល​ ​ជា​សីល​ជានា​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​តែង​សរសើរ​ ​មិនបាន​ប៉ះពាល់​ ​ដោយ​តណ្ហា​ ​និង​ទិដ្ឋិ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ព្រម​ ​ដើម្បី​សមាធិ​។​ ​
 ​[​១៦៨​]​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​និង​គហបតី​ទាំងឡាយ​ ​កាលណាបើ​អរិយ​សាវក​ ​ប្រកបដោយ​ព្រះ​សទ្ធម្ម​ ​ទាំង​ ​៧​ ​នេះ​ ​ដោយ​ឋានៈ​ ​ដែល​បណ្ឌិត​ត្រូវ​ប្រាថ្នា​ ​ទាំង​ ​៤​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​អរិយ​សាវក​នោះ​ឯង​ ​កាល​ប្រាថ្នា​ ​គប្បី​ព្យាករ​ ​នូវ​ខ្លួន​ដោយខ្លួនឯង​ថា​ ​អាត្មាអញ​អស់​ទៅ​កើត​ក្នុង​នរក​ហើយ​ ​អស់​ទៅ​កើត​ក្នុង​កំណើត​តិរច្ឆាន​ហើយ​ ​អស់​ទៅ​កើត​ក្នុង​ ​បិ​ត្តិ​វិស័យ​ហើយ​ ​អស់​ទៅ​កើត​ក្នុង​កំណើត​អសុរកាយ​ហើយ​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នក​ដល់​នូវ​សោតៈ​ហើយ​ ​មាន​សភាព​មិន​ធ្លាក់ចុះ​ក្នុង​អបាយ​ ​ជា​បុគ្គល​ទៀង​ ​ជា​អ្នកមាន​កិរិយា​ត្រាស់​ដឹង​ប្រព្រឹត្តទៅ​ខាងមុខ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៩៦ | បន្ទាប់
ID: 636852919155042132
ទៅកាន់ទំព័រ៖