ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

ភិក្ខុ​មិនទាន់​ឆាន់​ហើយ​ធ្វើ១​ ​ភិក្ខុ​ឆាន់​ហើយ​ ​ហាម​ភោជន​ហើយ​ ​ក្រោក​ចាក​អាសនៈ​ហើយ​ធ្វើ១​ ​របស់​ដែល​ភិក្ខុ​មិន​ពោល​ថា​ ​របស់​ទាំងអស់​នេះ​គួរ​ហើយ១​ ​និង​វត្ថុ​ដែល​មិនមែន​ជា​របស់​សល់​អំពី​ភិក្ខុ​ឈឺ​ ​វត្ថុ​ទាំងពីរ​យ៉ាងនេះ​ហៅថា​ ​អន​តិ​រិត្ត​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ខាទនីយ​(​នោះ​)​ ​បាន​ដល់​វត្ថុ​ទាំងអស់​ ​លើកលែង​ភោជន​ទាំង៥យ៉ាង​ ​និង​វត្ថុជា​យាមកាលិក​ ​សត្តាហកាលិក​ ​និង​យាវជីវិក​ចេញ​ ​ហៅថា​ ​ខាទនីយ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ភោជនីយ​ ​បាន​ដល់​ ​ភោជន៥យ៉ាង​ ​គឺ​បាយ១​ ​នំ​ស្រស់១​ ​នំ​ក្រៀម១​ ​ត្រី១​ ​សាច់១​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​នាំ​ភត្ត​ទៅ​បវារណា​ ​(​នោះ​)​ ​គឺ​ភិក្ខុ​និយាយ​ថា​ ​លោក​ចង់បាន​ប៉ុន្មាន​ ​និមន្ត​យក​ប៉ុណ្ណោះ​ចុះ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ដឹង​(​នោះ​)​ ​គឺ​ភិក្ខុ​ដឹងខ្លួន​ឯង​ ​ឬ​ពួក​ជន​ដទៃ​ប្រាប់​ដល់​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​នោះ​ ​ឬក៏​ភិក្ខុ​អ្នក​ហាម​ភោជន​នោះ​ប្រាប់​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​រំពៃ​រកទោស​ ​(​នោះ​)​ ​គឺ​ភិក្ខុ​នាំ​យក​ ​(​ខាទនីយ​ ​ឬ​ភោជនីយ​)​ ​ទៅ​ដោយ​គិតថា​ ​អញ​នឹង​ចោទ​ ​នឹង​រំលឹក​ភិក្ខុ​នេះ​ដោយ​វត្ថុ​នេះ​ ​អញ​នឹង​ចោទចំ​ពោះ​ ​នឹង​រំលឹក​ចំពោះ​ភិក្ខុ​នេះ​ ​ដោយ​វត្ថុ​នេះ​ ​អញ​នឹង​ធ្វើ​ភិក្ខុ​នេះ​ឲ្យ​អាប់មុខ​ដោយ​វត្ថុ​នេះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​ហាម​ភោជន​ ​ទទួល​ដោយ​គិតថា​ ​អញ​នឹង​ទំពាស៊ី​ ​នឹង​ឆាន់
ថយ | ទំព័រទី ១២៨ | បន្ទាប់
ID: 636786947841900153
ទៅកាន់ទំព័រ៖