ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

ថា​ទឹកស្រវឹង​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​មិនមែន​ទឹកស្រវឹង​ ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​សង្ស័យ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​មិនមែន​ទឹកស្រវឹង​ ​ភិក្ខុ​សំគាល់​ថា​មិនមែន​ទឹកស្រវឹង​ ​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ឡើយ​។​ ​
 [​១៩៦​]​ ​វារៈ​ដែល​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​(​ក្នុង​សិក្ខាបទ​នេះ​មាន៨យ៉ាង​)​ ​គឺ​ភិក្ខុ​ផឹកទឹក​មិន​ស្រវឹង​ ​តែ​ទឹក​នោះ​មាន​ពណ៌​ដូចជា​ទឹកស្រវឹង​ ​មាន​ក្លិន​ដូចជា​ទឹកស្រវឹង​ ​មាន​រស​ដូចជា​ទឹកស្រវឹង១​ ​ទឹកស្រវឹង​ដែលគេ​ចំអិន​លាយ​នឹង​សម្ល១​ ​ទឹកស្រវឹង​ដែលគេ​ចំអិន​លាយ​នឹង​សាច់១​ ​ទឹកស្រវឹង​ដែលគេ​ចំអិន​លាយ​នឹង​ប្រេង១​ ​ទឹកអំពៅ​ដែលគេ​ត្រាំ​នឹង​ផ្លែ​កន្ទួតព្រៃ១​ ​ភិក្ខុ​ផឹកថ្នាំ​អរិ​ដ្ឋ​(​១​)​ ​មិន​ស្រវឹង១​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ឆ្កួត១​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដើម​បញ្ញត្តិ១​។​

​សិក្ខាបទ​ទី១​ ​ចប់​។


​(​១​)​ ​ថ្នាំ​ដែលគេ​ធ្វើ​ដោយ​រស​នៃ​ផ្លែឈើ​ ​មាន​ផ្លែ​កន្ទួតព្រៃ​ជាដើម​។​
ថយ | ទំព័រទី ២១០ | បន្ទាប់
ID: 636787553120250094
ទៅកាន់ទំព័រ៖