ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

ព្រះពុទ្ធ​ដ៏​មានជោគ​ទ្រង់​បន្ទោស​ថា​ ​ម្នាល​មោឃបុរស​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ដឹង​ថា​ ​កណ្ឌ​ក​សមណុទ្ទេស​ ​ដែល​សង្ឃ​ឲ្យ​វិនាស​យ៉ាងនោះ​ហើយ​ ​មិន​គួរ​នឹង​បញ្ចុះបញ្ចូល​ខ្លះ​ ​ឲ្យ​បម្រើ​ខ្លះ​ ​បរិភោគ​រួម​ខ្លះ​ ​សម្រេចឥរិយាបថដេក​រួម​ខ្លះ​ទេ​ ​នែ​មោឃបុរស​ទាំងឡាយ​ ​អំពើ​នេះ​មិនមែន​នាំឲ្យ​ជ្រះថ្លា​ដល់​ពួក​ជន​ដែល​មិនទាន់​ជ្រះថ្លា​ ​ឬ​នាំ​ពួក​ជន​ដែល​ជ្រះថ្លា​ហើយ​ ​ឲ្យ​រឹងរឹតតែ​ជ្រះថ្លា​ឡើង​ទេ​។​បេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​គប្បី​សំដែង​ឡើង​នូវ​សិក្ខាបទ​នេះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បើ​សមណុទ្ទេស​ពោល​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ខ្ញុំ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​ធម៌​ដែល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​សំដែង​ហើយ​ ​គឺ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ដែល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​សំដែង​ហើយ​ ​ថា​ជា​ធម៌​ធ្វើ​សេចក្តី​អន្តរាយ​ ​ធម៌​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​មិន​អាច​ធ្វើ​សេចក្តី​អន្តរាយ​ដល់​បុគ្គល​អ្នក​សេព​ទេ​។​ ​សមណុទ្ទេស​នោះ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ត្រូវ​និយាយ​ប្រដៅ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​នែ​អាវុសោ​សមណុទ្ទេស​ ​អ្នកឯង​កុំ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ឡើយ​ ​អ្នក​កុំ​ពោល​បង្កាច់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ឡើយ​ ​ការ​ពោល​បង្កាច់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​មិនល្អ​ទេ​ ​ព្រោះ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​មិន​ពោល​យ៉ាងនេះ​ទេ​ ​នែ​អាវុសោ​សមណុទ្ទេស​ ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ធ្វើ​សេចក្តី​អន្តរាយ​ដែល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​សំដែង​ហើយ​ ​ដោយ​បរិយាយ​ជាច្រើន​ ​ធម៌​ទាំងឡាយ​នោះ​អាច​ធ្វើ​សេចក្តី​អន្តរាយ​ដល់​បុគ្គល​អ្នក​សេព​ ​(​មែន​)​។​ ​សមណុទ្ទេស​នោះ​ ​កាលដែល​ភិក្ខុ​
ថយ | ទំព័រទី ៣០០ | បន្ទាប់
ID: 636787607092547133
ទៅកាន់ទំព័រ៖