ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

 ភិក្ខុ​ត្រូវ​ទទួល​អាហារ​បិណ្ឌបាត​ដោយ​គោរព​។​ ​ភិក្ខុ​ណា​អាស្រ័យ​សេចក្តី​មិន​អើពើ​ ​ហើយ​ទទួល​អាហារ​បិណ្ឌបាត​មិន​គោរព​ ​ធ្វើដូចជា​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​នឹង​ចាក់ចោល​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
 វារៈ​ដែល​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​(​ក្នុង​សិក្ខាបទ​នេះ​មាន៧យ៉ាង​)​ ​គឺ​ភិក្ខុ​មិន​ក្លែង១​ ​ភិក្ខុ​មិន​មានស្មារតី១​ ​ភិក្ខុ​មិនដឹង​ខ្លួន១​ ​ភិក្ខុ​មាន​ជម្ងឺ១​ ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​អន្តរាយ១​ ​ភិក្ខុ​ឆ្កួត១​ ​ភិក្ខុ​ដើម​បញ្ញត្តិ១​។​
 [​៤៤៥​]​ ​សាវត្ថី​និទាន​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​សំឡឹង​មើលទៅ​ក្នុង​ទី​នោះ​ៗ​ ​ទទួល​បិណ្ឌបាត​ ​កាលបើ​មាន​ជន​កំពុង​ដាក់បាត្រ​ក្តី​ ​ដាក់​រួចហើយ​ដើរទៅ​ក្តី​ ​ក៏​មិនបាន​ដឹង​សោះ​ ​(​ព្រោះ​មិន​សង្រួម​រវល់​តែ​មើលទៅ​ទី​ផ្តេសផ្តាស​)​។​បេ​។​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ធ្វើ​សេចក្តី​សិក្សា​ថា​ ​អញ​នឹង​សំគាល់​ក្នុង​បាត្រ​ ​ហើយ​ទទួល​បិណ្ឌបាត​។​
 ភិក្ខុ​ត្រូវ​សំគាល់​ក្នុង​បាត្រ​ ​ហើយ​ទទួល​បិណ្ឌបាត​។​ ​ភិក្ខុ​ណា​អាស្រ័យ​សេចក្តី​មិន​អើពើ​ ​សំឡឹង​មើលទៅ​ក្នុង​ទី​នោះ​ៗ​ ​ទទួល​បិណ្ឌបាត​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
 វារៈ​ដែល​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​(​ក្នុង​សិក្ខាបទ​នេះ​មាន៧យ៉ាង​)​ ​គឺ​ភិក្ខុ​មិន​ក្លែង១​ ​ភិក្ខុ​មិន​មានស្មារតី១​ ​ភិក្ខុ​មិនដឹង​ខ្លួន១​ ​ភិក្ខុ​មាន​ជម្ងឺ១​ ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​អន្តរាយ១​ ​ភិក្ខុ​ឆ្កួត១​ ​ភិក្ខុ​ដើម​បញ្ញត្តិ១​។​
ថយ | ទំព័រទី ៤៥២ | បន្ទាប់
ID: 636788643145863429
ទៅកាន់ទំព័រ៖